Groene economie hapert in Latijns-Amerika

Er zijn pogingen geweest om de economie duurzamer te maken maar die waren zeer schaars, zegt Isabel Studer, directeur van het Globaal Instituut voor Duurzaamheid (IGS) van het Instituut voor Technologie en Hoger Onderwijs in Monterrey (Mexico). De basis voor de economische groei in de Latijns-Amerikaanse landen “blijft de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen. Dat heeft de situatie die zo al weinig rooskleurig was nog erger gemaakt.”

Het IGS neemt deel aan een studie op vraag van de Economische Commissie voor Latijns-Amerika en de Caraïben (Cepal), een VN-instelling, over succesvolle voorbeelden van groene economie. Eind dit jaar moet die klaar zijn.

Kloof tussen woorden en daden

Volgens de VN is een economie groen als ze het welzijn van de mensen op lange termijn verbetert zonder de toekomstige generaties op te solferen met milieuproblemen en schaarste. Vorig jaar verklaarden de deelnemers aan de VN-duurzaamheidstop in Rio de Janeiro dat de groene economie een van de belangrijkste instrumenten is om tot meer duurzaamheid te komen.

Het VN-Milieuprogramma (UNEP) nam al Cuba, Nicaragua, Venezuela, Ecuador, Bolivia en Argentinië onder de loep. De landen hebben in hun beleid wel bepaalde zaken opgenomen die tot meer duurzaamheid leiden maar “er gaapt een kloof tussen wat de landen zeggen en hun eigenlijke ontwikkelingsbeleid”, besluit de studie.

Volgens Struder is “het geen kwestie van kiezen of niet voor een groene economie, want de huidige problemen gaan nog erger worden. Groene economie biedt een kans om nieuwe industrieën te ontwikkelen, in te zetten op hernieuwbare energie en materialen te recycleren. Maar er zal een enorme inspanning nodig zijn om externe factoren in de prijzen op te nemen en opportuniteitskosten te evalueren.”

Dringende maatregelen

Experts zijn het erover eens dat er dringend maatregelen nodig zijn om efficiënter om te springen met energie, water, afval en transport. Mexico werkt momenteel een studie af over landbouw, natuurlijk kapitaal, transport, water en groene banen; die kan een basis vormen voor beleidsmakers.

Ook andere landen beginnen analyses uit te voeren in die richting.

“Het belangrijkste is dat de landen overtuigd raken van wat groene economie moet zijn, en vervolgens een grondige analyse maken van waar zich kansen voordien en de acties dan daadwerkelijk uitvoeren”, zegt Dolores Barrientos, UNEP-vertegenwoordiger in Mexico.

Vooral in rijke landen is kritiek op het concept van groene economie. Het gaat om een commercialisering van natuurlijke rijkdommen zonder de echte problemen, zoals armoede en ongelijkheid, aan te passen.