Groene schijn bedriegt

Die manier van meten is al dikwijls bekritiseerd, omdat ze rijke landen bevoordeelt en in het nadeel is van de nieuwe industrielanden, die steeds meer goederen produceren maar nog relatief weinig consumeren.

Het Milieu-Instituut van Stockholm vergeleek de twee benaderingen voor King County, een deel van de Amerikaanse staat Washington waarin onder meer de stad Seattle ligt. Volgens de klassieke benadering stootte King County in 2008 23 miljoen metrische ton (MT) CO2 uit. Als je evenwel vertrekt van wat de inwoners van King County consumeren, dan verdubbelt de uitstoot tot 55 miljoen ton CO2, een uitstoot per hoofd van 29 ton CO2 per jaar.

Natuurlijk blijven het energieverbruik van de gezinnen (13 procent van het totaal) en het persoonlijk vervoer (16 procent) belangrijk, maar voedsel (14 procent), goederen als meubelen en elektronica (14 procent), en gezondheidszorg en banken (14 procent) veroorzaken evenveel uitstoot. Drie vierde van de consumptie-uitstoot vindt niet plaats in King County zelf, een kwart zelfs buiten de VS.

Dit voorbeeld toont aan dat groene schijn kan bedriegen. In de geografische benadering doet King County het veel beter dan het VS-gemiddelde – met een uitstoot per hoofd van 11 MTCO2 per jaar, tegen 23 MT C02 in de VS – omdat het zijn stroom vooral uit waterkracht haalt. Als evenwel de consumptie in rekening wordt gebracht, komt King County, ondanks de waterkracht, wel op de Amerikaanse gemiddelde uitstoot uit. De reden is dat de inwoners ook twee keer zo rijk zijn als het Amerikaanse gemiddelde en dus veel meer goederen en diensten consumeren.