Grootvervuilers fluiten EU terug

De Europese Raad van de Chemische Industrie (Cefic), een van de meest invloedrijke lobbygroepen in Brussel, wil vooral dat EU-instellingen geen ambitieuzere klimaatdoelstellingen nastreven dan ze tot nu toe afgesproken hadden. Die inspanning lijkt vruchten af te werpen. Spanje, dat momenteel voorzitter is van de Unie, stelde woensdag voor om de onderhandelingspositie van de EU na Kopenhagen onveranderd te laten. Die positie houdt in dat de Unie haar uitstoot tegen 2020 met 20 procent wil beperken ten opzichte van 1990, en enkel tot 30 procent te gaan als ook andere landen gelijkaardige doelstellingen vastleggen.
Cefic is naar eigen zeggen tegenstander van vergaande unilaterale stappen door de EU, omdat die de energie-intensieve bedrijven in Europa een concurrentienadeel zouden bezorgen. “Voor ons zijn uitstootreducties geen schoonheidswedstrijd”, zegt Philippe de Casablanca, de klimaatspecialist van de groep. “Het heeft geen zin om de beste klimaatleerling van de klas te zijn als dat geen reducties wereldwijd oplevert. De wedstrijd wordt niet gewonnen door één speler, maar door de samenwerking van iedereen.”

‘Aderlating’

Milieugroeperingen vinden dat de EU moet streven naar een reductie van minimaal 30 procent, onafhankelijk van de andere grote economische machten. De doelstelling van 30 procent als lokmiddel gebruiken heeft niet gewerkt, zeggen ze, en nu moet de EU leiden als goed voorbeeld. Volgens Matthias Duwe, directeur van het Climate Action Network Europe, heeft de EU geen leiderschap getoond in Kopenhagen en “lijkt de Unie nu dezelfde fout te maken. De EU leunt achterover en wacht op de anderen, op een moment dat er een gevoel van hoogdringendheid moet heersen”, zegt hij.
Cefic, dat een kleine dertigduizend bedrijven vertegenwoordigd, is de voorbije jaren een van de meest invloedrijke lobbygroepen gebleken in de klimaatstrategie van de EU. Het heeft de krachten gebundeld met vertegenwoordigers van andere energieverslindende sectoren zoals de cement- en staalbedrijven om te waarschuwen voor een “CO2-aderlating”, waarbij bedrijven uit Europa zouden vertrekken naar andere delen van de wereld, waar er minder strikte controle is op de uitstoot.
Die boodschap werd in een studie door Climate Strategies, een netwerk van beleidsonderzoekers, afgedaan als larie, maar Cefic blijft het concept gebruiken om te pleiten voor uitzonderingsvoorwaarden en lagere uitstootbeperkingen.

Ontoereikend

De terughoudendheid van de EU om strengere doelstellingen vast te leggen voor zichzelf, lijkt in strijd met de recente uitspraak van een van haar commissarissen, Olli Rehn. Die zei deze week dat het akkoord in Kopenhagen “ver tekortschiet” om ervoor te zorgen dat de temperatuur niet meer dan 2 graden Celsius stijgt.
Bovendien, zegt het Wereldnatuurfonds (WWF), hindert een zwakke doelstelling de ontwikkeling van milieuvriendelijke technologieën. “Door geen doelstelling van 30 procent of meer vast te leggen, gaan we voorbij de enorme energiebesparing die de Europese economie zouden versterken en die voor nieuwe banen zouden zorgen in industrietakken met een mooie toekomst”, zegt Jason Anderson van het WWF. “De EU heeft altijd haar stempel op het internationale toneel gedrukt door de dans te leiden. Door af te wachten wat andere landen doen, verliest de EU niet alleen aan invloed, maar verliest ze reële voordelen thuis. Er is geen reden om de Europese economische toekomst te gijzelen tot er beslissingen in Washington of Peking uit de bus vallen.”