Guinese boeren kunnen nieuwe rijst twee keer oogsten

“Onze oogst is binnen en we zijn klaar om weer in te zaaien”, zegt Kafoumba Koné. Hij kijkt over zijn land in Beyla, in het zuidoosten van Guinee, zelfgenoegzaam bijna. “Andere boeren, die de rijst niet hebben geprobeerd, zijn nog bezig met de voorbereidingen van hun enige oogst dit jaar.” Samen met 24 jongere partners heeft Koné in augustus bijna 700 ton geoogst, op 140 hectare land. De inkomsten bedragen 295.000 dollar (225.000 euro), de kosten een derde daarvan: een mooie winst.

Nerica-rijst

De Nerica-rijst (New Rice for Africa) die Koné dit jaar voor het eerst gebruikt, is een kruising tussen een Afrikaanse en een Aziatische soort. De rijst doet het goed op onvruchtbare bodem. De overheid heeft 500 ton zaad beschikbaar gesteld voor kleine boeren, als onderdeel van een groter plan van een miljoen dollar (760.000 euro) om de opbrengst in het land te vergroten. Guinee wil minder afhankelijk worden van de import, want het land kan zijn 10 miljoen inwoners niet voeden. Een vijfde van de totale rijstconsumptie, die 1,26 miljoen ton bedraagt, moet uit Thailand en Vietnam komen.

“Het is tijd om opnieuw te kijken naar onze afhankelijkheid van geïmporteerde rijst. We moeten onze lokale opbrengst vergroten”, zegt Jean-Marc Telliano, minister van Landbouw.

Ook in het naburige Kérouané is de rijst een succes. Een groep van zeventien boeren heeft een oogst van 645 ton binnengehaald, grotendeels voor de binnenlandse markt. Een zak van honderd kilo levert 300.000 Guinese franc (32 euro) op, waardoor het netto inkomen van het collectief grofweg 206.000 euro bedraagt, voor drie maanden werk. “De rijst is een zegen voor ons”, zegt Mohamed Dioubaté, voorzitter van het collectief. “Nu kunnen we twee keer per jaar oogsten.” En misschien zelfs drie keer, want de groeicyclus van deze rijst is negentig dagen.

Goedkoper

Voor de consumenten is het ook goed nieuws. “Een kilo rijst kost 3000 tot 4000 franc (minder dan een halve euro)”, zegt Sarata Keita, a rijstverkoper in Kérouané. “Dat was voorheen 5000 tot 6000 franc.”

De boeren zien nog meer mogelijkheden tot productiviteitsstijging: machines. “We hebben de rijst met sikkels geoogst”, zegt een van de boeren, Samouka Kourouma. “We hebben alles met de hand gedorst en schoongemaakt. We zouden blij zijn als we daar apparatuur voor hadden.”