“Halvering armoede in de wereld tegen 2015 blijft mogelijk” - Wereldbank

De halvering van de extreme armoede in de wereld tegen 2015 is één van de
Millenniumdoelstellingen goede voornemens die de staats- en
regeringsleiders van de VN-lidstaten in 2000 hebben ondertekend. Het aantal
extreem armen in de wereld mensen die met minder dan 1 dollar per dag
moeten rondkomen daalde tussen 1990 en 1999 van 1,292 miljard tot 1,169
miljard een teleurstellend tempo. Zonder grote beleidswijzigingen op het
vlak van handel en ontwikkelingssamenwerking verwacht de Wereldbank dat er
tegen 2015 nog eens ongeveer 360 miljoen mensen aan de ergste armoede
zullen ontsnappen vooral dankzij de volgehouden snelle economische groei
in Azië. In Oost-Azië ziet de Wereldbank het aantal absoluut armen dalen
van 279 miljoen in 1999 tot amper 80 miljoen in 2015; Zuid-Azië gaat van
488 miljoen naar 264 miljoen. Ook in Latijns-Amerika en Oost-Europa zal de
extreme armoede krimpen. Maar in het Midden-Oosten en vooral in Afrika
komen er waarschijnlijk nog armoelijders bij omdat de economische groei er
zal achterblijven op de bevolkingsgroei. Het zwarte continent zou in 2015
404 miljoen armen kunnen tellen 89 miljoen meer dan nu. “Groei alleen is
niet voldoende om de armoede tegen 2015 te halveren,” besluit Nicholas
Stern, de hoofdeconoom van de Wereldbank.

Maar er kan meer worden gedaan. Als de rijke landen hun invoertarieven en
andere handelsbelemmeringen afbouwen, kan dat de economische groei in de
ontwikkelingslanden jarenlang gemiddeld een halve procent doen stijgen. Met
name de landbouw- en de textielesector in de arme landen zouden vleugels
krijgen. Op die manier zouden volgens de Wereldbank tegen 2015 nog eens 300
miljoen mensen uit de armoede kunnen worden gehaald. Hoofdeconoom Stern
bezweert de ontwikkelingslanden ook zelf hun markten te openen al doet dat
beleid volgens critici de armoede juist toenemen. De Wereldbank vindt dat
verder de rijke landen ook hun ontwikkelingshulp zouden moeten optrekken.
Om de Millenniumdoelstellingen waar te maken, zou zeker 50 miljard dollar
extra hulpgeld van de rijke landen naar de ontwikkelingslanden moeten
vloeien bijna een verdubbeling van de huidige hulpinspanningen. Arme
landen kunnen dan weer meer investeren in gezondheidszorg en
onderwijs twee sectoren met een erg hoge ontwikkelingsretunr. Gemiddeld
gaven de regeringen in die landen in 2000 bijvoorbeeld maar één procent van
het bruto binnenlands product aan gezondheid uit, terwijl de uitgaven
daarvoor in rijke landen oplopen tot 6 procent.

Volgens de ‘World Development Indicators 2003’ (WDI) die de Wereldbank
zondag publiceerde, bestaat er nog altijd een “alarmerende” kloof tussen de
levenskwaliteit in rijke en in arme landen. In de industrielanden sterven
maar 7 op 1000 kinderen voor ze vijf worden, in de allerarmste landen zijn
dat er 121. De rijke landen spenderen dan ook elk jaar gemiddeld 2.700
dollar per inwoner aan gezondheidszorgen, terwijl de arme landen daar maar
29 dollar per inwoner voor vinden. In de rijke landen maken bijna alle
meisjes de lagere school af; in Zuid-Azië brengen van elke 10 meisjes er
maar zes het zover. De industrielanden geven per inwoner dan ook gemiddeld
28 keer meer uit dan de ontwikkelingslanden vooral een gevolg van de
enorme inkomenskloof tussen die twee groepen van landen.

+ http://www.worldbank.org/data/wdi2003/