Heroïsche daden in Le Havre

Weinigen in filmland kunnen het desperate van Edward Hoppers schilderkunst zo sprekend en zo feilloos naar het witte doek vertalen als Aki Kaurismäki. Ook in zijn zeventiende film al, het in een onbestemde Franse havenstad spelend drama LE HAVRE, is het weer raak. En ook deze keer gedragen zijn havenloze personages zich bijzonder, (her)vinden de veerkracht om opnieuw te beginnen, worden als herboren.

LE HAVRE, dat enigszins de voetsporen drukt van Kaurismäki’s eerder in Frankrijk opgenomen hommagefilm in zwart-wit, La Vie de bohème (1991), begint als een kroniek, opgetrokken rond Marcel Marx, een straatarme schoenpoetser, gepatenteerd bohémien en ex-auteur. Zijn schrijfambities heeft hij even opgeborgen. Misschien wel definitief? Het bestaan dreigt voor hem een melodrama te worden wanneer hij zich gaat ontfermen over een illegale Afrikaanse jongen die naar zijn moeder in Londen wil terwijl Marx’ vrouw Arletty – een cinefiele knipoog naar wijlen de legendarische Franse actrice-met-de-wat-sombere-look, naar Marcel Carné’s filmfamilie? — alsmaar zieker wordt. De goedaardige Marx ziet in Le Havre een echte ‘havre’, een veilige haven, een toevluchtsoord en begint van alles te organiseren, tot en met een rockconcert, om de trip van de zwarte jongen te sponsoren. Intussen kwijnt zijn vrouw weg…

LE HAVRE is in se een zeer humaan verhaal. Bij Kaurismäki oogt miserabilisme nooit als dusdanig; hij isoleert graag zijn personages, alsof hij wil accentueren dat men in zijn eentje weinig of niets vermag. Pas samen is men sterk. Zijn laconieke vertelstijl en dito benadering is zo puur en naturel, zo consequent en harmonieus dat het geheel ingenieus wordt. De Finse maestro becommentarieert een actueel heikel item zoals migratie op een ongewone manier. Niet als een uitzichtloos en onoplosbaar probleem maar met humor, met kurkdroge humor à la Tati (met dank aan een cameo van Pierre Etaix). Met het oeuvre van Marcel Carné hebben de films van Kaurismäki een donkere, gecultiveerde en geësthetiseerde poëzie én fatalisme gemeen. Waardoor ze meteen ook iets sprookjesachtig hebben. Zoals elke boom in het voorjaar opnieuw met het leven aanknoopt zo laat Kaurismäki zijn mensen verrijzen. Het filmjaar 2012 begint dus dankzij Kaurismäki’s LE HAVRE met een lenteadem, met een echte … Paasfilm.

Freddy Sartor is hoofdredacteur van het filmtijdschrift Filmmagie, www.filmmagie.be. Deze recensie verscheen eerder in Filmmagie.

MO* geeft 20 duotickets weg voor de avant-première van LE HAVRE op dinsdag 3 januari om 20u in de Studio Skoop in Gent. Doe mee op onze wedstrijdpagina.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.