Het Colombiaanse drugsbeleid

Het jongste rapport van het United Nations Office on Drugs and Crime focust op de drugseconomie in Amerika. In dat rapport krijgt Colombia complimenten voor zijn drugsbeleid. Terecht?
Colombia, jarenlang stevig op kop in het lijstje van gevaarlijkste landen wereldwijd, krijgt in het rapport enkele stevige schouderklopjes. “Landen als Colombia illustreren dat het loont om drugshandel aan te pakken. Misdaad wordt daar vandaag dan ook niet langer beschouwd als het meest prangende probleem.”

Terechte schouderklopjes? “Jazeker”, meent professor An Vranckx. Ze is als Latijns-Amerika-specialiste verbonden aan de onderzoeksgroep CRG (Conflict Research Group) en het Centrum voor de Studie van de Derde Wereld van de Universiteit van Gent. “Het duurde even voor we de positieve resultaten begonnen te zien van de beleidsstappen die in de vorige jaren werden gezet, maar deze beginnen zich nu te concretiseren als de versterking van de Staat en de rechtsstaat in het bijzonder. Er blijft nog werk aan de winkel, maar ze zijn daar op de goede weg. Na jarenlange ondermijning van het staatsmonopolie op het geweld, die van Colombia een broeihaard maakte voor allerlei guerillagroepen, millities, drugsgerelateerde en ‘gewone’ georganiseerde misdaad, lijkt de rechtsstaat zich eindelijk te herstellen en de strijd tegen de cocaïneproductie op een serieuze manier aan te pakken.”

Twijfels bij de goednieuwsshow


Professor Brice De Ruyver, criminoloog aan de Ugent en specialist inzake drugsbeleid, is negatiever gestemd. “Hoewel het land werk maakt van de uitlevering van drugshandelaars aan de VS, is Colombia er zeker niet veiliger op geworden. We zien een verschuiving van de productie naar Peru en Bolivia, maar we mogen niet vergeten dat de Colombianen de internationale handel blijven controleren.”
Colombia, Peru en Bolivia zijn vandaag nog altijd goed voor de productie van ruim 1000 ton cocaïne per jaar. Daarmee worden zo’n tien miljoen gebruikers in de VS en Europa bevoorraad. In toenemende mate worden ook West-Afrikaanse landen in de handel ingeschakeld, om de Europese afzetmarkt op tijd en stond van het witte goud te voorzien.  
Een bilaterale aanpak kan dus nooit een grensoverschrijdende kwestie als de drugsproblematiek in bedwang houden. Een multilateraal beleid is nodig – en dat benadrukt het jongste rapport van UNODC ook – indien men de kwestie niet zomaar wil verplaatsen naar andere Latijns-Amerikaanse landen. In Mexico bijvoorbeeld – een land dat geen producent is, maar enkel als doorgeefluik functioneert – zijn dit jaar alleen reeds 5400 Mexicanen gesneuveld in conflicten om de controle over onder andere de smokkelroutes.

Plan Colombia


De VS gooide het tot hiertoe nochtans vooral over de bilaterale boeg. De Amerikanen pompten reeds ruim vijf miljard dollar in het Plan Colombia, een project waarop nogal wat af te dingen valt, vinden heel wat ngo’s.
Het WOLA (Washington Office on Latin America – een ngo die ijvert voor mensenrechten in Latijns-Amerika) hekelde in maart 2008 reeds het herbicidenoffensief op ruim 150.000 hectaren cocavelden. Niet alleen het milieu zou vanzelfsprekend onder deze aanvallen lijden - hoewel professor Vranckx onderstreept dat in toenemende mate cocavelden ook manueel worden uitgeroeid. Arme boeren zouden nog meer in de ellende geduwd worden, terwijl de drugsmaffia haar geld wistwast in plots her en der opduikende grote landbouwbedrijven. De WOLA deed op haar website dan ook reeds een duidelijke oproep aan Barack Obama om Colombia op een effectieve manier te steunen. Daarbij onderstrepen ze de versterking van de democratische instituties én van het sociale middenveld als basisprincipes.
Ook Professor De Ruyver veroordeelt het weinig vooruitziende plan van de Amerikanen. “De grote slachtoffers zijn de Colombiaanse coca-boeren die hun velden kaalgespoten zien – en wier levensonderhoud wordt afgenomen – zonder dat er een alternatief in de plaats wordt gesteld. De EU kiest gelukkig voor een meer duurzame oplossing, waarbij substitutieteelten een gefavoriseerde toegang krijgen tot de Europese afzetmarkt.” Enkele dagen geleden nog kondigde Europa aan dat de Unie haar handelsovereenkomst met Colombia voor twee jaar verlengd heeft.

Maatschappelijk probleem


Hoewel de ene al hoopvoller gestemd is dan de ander, onderstreept toch iedereen het belang van een structurele aanpak. Een sterke rechtsstaat blijkt een niet te onderschatten voorwaarde om drugshandel op een doorgedreven manier aan te pakken. Want drugs tasten een volledige maatschappij aan, of het nu om productie-, transit-, of consumptielanden gaat. De basisstelling van het UNODC-rapport is dan ook dat criminaliteit, misdaad, politiek én sociaal-economische instabiliteit inherent verbonden zijn met drugshandel, en elkaar voortdurend versterken.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.