"Het eindigt pas als we alle ontvoerde kinderen terugvinden"

De Argentijnen die tijdens de militaire dictatuur als baby ontvoerd zijn, reageren tevreden op de voordeling van de Argentijnse ex-dictator Jorge Videla. Maar afgelopen is het niet. “Dit eindigt pas als we alle anderen terugvinden.”

Na een proces van achttien maanden kreeg Jorge Videla gisteren vijftig jaar cel voor de systematische ontvoering van kinderen tijdens de dictatuur (1976-1983). Andere voormalige militaire leiders kregen vijf tot veertig jaar cel.

Volgens de Grootmoeders van de Plaza de Mayo werden ongeveer vijfhonderd kinderen geboren tijdens de gevangenschap van hun moeder, baby’s die nadien illegaal geadopteerd werden.

Systematisch plan

Het proces draaide rond 35 ontvoerde baby’s. Van achttien personen is ondertussen de identiteit achterhaald via genetische analyse. Een van hen is Carlos D’Elía, die in 1978 geboren werd in het concentratiekamp Pozo de Banfield, aan de rand van Buenos Aires, en die in 1995 zijn echte identiteit terugkreeg. Onder meer zijn getuigenis leidde tot de veroordeling van Videla en de anderen.

Het proces “was een noodzakelijke stap, niet alleen voor ons, slachtoffers, maar ook voor de samenleving, opdat ze weet dat er een systematisch plan bestond om zich die kinderen toe te eigenen”, zegt hij.

Volgens officiële cijfers zijn tijdens de dictatuur dertienduizend mensen verdwenen, mensenrechtenorganisaties spreken van dertigduizend verdwijningen. D’Elía herinnert zich dat hij als zeventienjarige na een DNA-analyse te horen kreeg dat zijn echte ouders tot die vermiste personen behoorden. “Ik wist absoluut nergens van. Ik dacht dat ik het biologische kind van mijn ouders was.”
 
Zijn echte ouders bleken de Uruguyanen Julio D’Elía en Yolanda Casco te zijn. Zijn biologische vader was de neef van een bekend vakbondsleider, José “Pepe” D’Elía.

In zee gegooid

Alejandro Sandoval, de biologische zoon van de vermiste Argentijnen Pedro Sandoval en Liliana Fontana, werd in 1977 geboren in een clandestiene gevangenis. Via getuigenissen van andere gevangenen kwam hij te weten dat zijn ouders in zee gegooid waren tijdens een van de beruchte “vluchten des doods” boven de Río de la Plata en de Atlantische Oceaan.

Zijn adoptieouders – zijn adoptievader was een gendarme – hebben de adoptie nooit toegegeven. “Toen ik hem in de gevangenis ging bezoeken in de hoop dat hij iets zou toegeven, beschuldigde hij mij er al roepend van dat hij door mijn schuld in de gevangenis zat.”

Nog altijd vermist

De afloop van het proces stemt Sandoval tevreden. “Het proces heeft getoond dat de Grootmoeders geen dwaze oude vrouwen waren die zich vergisten. Nee, ze hadden gelijk.”

Maar zowel Sandoval als D’Elía zijn bezorgd over al die anderen die nog altijd onder een valse identiteit leven. “Dit eindigt pas als we alle anderen terugvinden”, zegt D’Elía. “Dat betekent niet dat ik in het verleden leef. Ik heb alle reden om vooruit te kijken, maar ik wil dat mijn getuigenis dient om de verantwoordelijken te veroordelen en om anderen die in dezelfde situatie zitten als ik, terug te vinden.”

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.