Het open boek van Umicore

Eind mei was het weer zover. ‘Er  waren meer dan 160 genodigden’, zegt Bart Crols, communicatieverantwoordelijke bij Umicore. ‘Politici uit gemeenten waar we aanwezig zijn, vakbondsvertegenwoordigers, middenveldorganisaties zoals Greenpeace of Amnesty International maar ook plaatselijke actiegroepen.’
Het verslag bevatte veel goed nieuws, ook al werd er in 2007 meer gevaarlijk afval geproduceerd en vielen er twee doden onder de werknemers. De meeste tendenzen gaan volgens Umicore de goede richting uit. Op onze vraag in hoeverre de informatie betrouwbaar is, verwees ceo Thomas Leysen naar auditbureau ERM dat de vaststellingen certificeert.
Toch zou de verslaggeving geloofwaardiger worden door meer samenwerking met onafhankelijke partners, bijvoorbeeld uit de civiele samenleving. De beslissing om een Internationale Kaderovereenkomst af te sluiten met de internationale metaalarbeidersvakbond gaat in die richting. Dat sluit overigens aan bij de aanbeveling die ERM doet om ‘de gegevens door een derde partij te laten nazien vooraleer ze worden ingediend’.
Wat eigenlijk het sterkst overkwam, was dat iedereen openlijk vragen kon stellen, ook als dat betekende dat tekortkomingen bloot kwamen te liggen. De Werkgroep Dialoog, die al jaren de sanering van door Umicore vervuilde terreinen opvolgt, kon zeer concrete vragen stellen. Waarom zitten er in de nieuw aangevoerde aarde zoveel stenen? Leysen: ‘Dat is niet de bedoeling. In de bestelling staat dat het teelaarde moet zijn, dus moet de aannemer dat ook waarmaken.’ Is er een plafond aan het bedrag dat Umicore veil heeft voor de sanering van de Bankloop? ‘Neen, maar we proberen wel aan zuinig beheer te doen.’
Jan Turf, beleidscoördinator van Bond Beter Leefmilieu stelde diezelfde openheid vast op een bijeenkomst met het topmanagement: ‘Daar werd open gedebatteerd. Er was een helder besef dat enkel groene woorden niet zullen volstaan, maar dat Umicore ook groen moet handelen.’
Aan MO* zei Leysen dat Umicore nog twintig procent van zijn kobalt uit Congo betrekt. Wie zijn leveranciers waren, wilde hij niet kwijt. Wel dat het om industriële partners gaat, waardoor het risico op kinderarbeid uitgesloten wordt. ‘We betalen nog altijd iets meer voor onze kobalt dan anderen, maar dat hebben we er voor over. We willen daar geen dingen doen die niet in overeenstemming zijn met onze principes.’(jvd)