Homofobie in Chili neemt fors toe

Tot dertien jaar geleden belandden volwassen mannen die seksuele betrekkingen met elkaar hadden, in de cel in Chili. Vandaag, 22 jaar na het herstel van de democratie, vechten holebi-organisaties nog steeds voor een antidiscriminatiewet die een einde maakt aan tientallen jaren van misbruiken.

Het jaarlijkse Mensenrechtenrapport over Seksuele Diversiteit in Chili geeft aan dat het aantal gevallen van, en klachten over homofobie en transfobie (angst voor transgenderisme en transseksualiteit) in 2011 met 34 procent is gestegen ten opzichte van het jaar voordien, met een totaal van 186 geregistreerde gevallen, waaronder drie moorden.

Brutale aanval

Een wetsvoorstel met maatregelen tegen discriminatie werd in 2005 ingediend. Het is nu klaar om aan zijn laatste traject te beginnen in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Voor holebi-activisten een cruciale stap want in de Senaat werden sommige passages geschrapt onder druk van conservatieve politici.

Dat het nu hoe dan ook ineens snel gaat, is een gevolg van een van de brutaalste aanvallen op homoseksuelen ooit in het land.

Op 3 maart werd de 24-jarige Daniel Zamudio zwaar gewond, vooral aan het hoofd, nadat hij gedurende bijna zes uur door vier neonazi-jongeren was gefolterd omdat hij homo was. Volgens een getuigenis van een van de daders hadden ze hem over het hele lichaam geslagen, een fles op zijn hoofd kapotgeslagen en met de scherven drie swastika’s op zijn lichaam aangebracht. Hij vecht nog steeds voor zijn leven.

Gezond verstand

“Door Daniel is bij een groot deel van de bevolking het gezond verstand de bovenhand gaan krijgen. Men verwerpt steeds nadrukkelijker het geweld – geweld vanwege iemands seksuele geaardheid, handicap of etnische origine”, zegt Rolando Jiménez, voorzitter van de Beweging voor Homoseksuele Integratie en Bevrijding (Movilh).

“Daniel Zamudio werd het slachtoffer van een samenleving die geen respect heeft, zich geen zorgen maakt en de vrije teugel geeft aan groepen zoals deze”, zegt de 33-jarige Carla Oviedo. “Daarom vechten we voor een antidiscriminatiewet.”

Ontslagen zonder reden

Oviedo werkte zeven jaar in een voedingsbedrijf. In 2010 ging ze door een van de moeilijkste periodes in haar leven toen haar collega’s, hoofdzakelijk mannen, haar seksuele geaardheid te weten kwamen.

“Toen begon het uitlachen en het dreigen, ze lieten heel het bedrijf weten dat ik lesbisch was, iedereen wist iets wat eigenlijk intiem is. Ze noemden me Carlos, ze vielen me aan en beledigden me.”

Het gepest ging nog een stap verder. “Op een dag zat ik samen met een opzichter in een bestelwagen. Hij nam mijn hand, duwde die tussen zijn benen en vroeg me waarom mij dat niet zou bevallen. Het was verschrikkelijk.”

Kort nadien werd ze zonder duidelijke reden, zonder uitleg en zelfs zonder opzegvergoeding ontslagen.
Oviedo klopte bij Movilh aan om een klacht in te dienen bij de arbeidsrechtbank. Dat resulteerde in een schadevergoeding, maar het bedrijf werd niet gestraft.