Homohuwelijk wordt bespreekbaar

In de Chileense Kamer van Volksvertegenwoordigers werd op 11 juni een wetsvoorstel over samenlevingscontracten ingediend. De tekst is geschreven door de Beweging voor Integratie en Bevrijding van Homoseksuelen (MOVILH) en heeft de steun van 19 van de 120 leden van het Lagerhuis. Het samenlevingscontract dat MOVILH voorstelt zou geen huwelijksband smeden, maar houdt wel de wettelijke erkenning van een stabiele relatie in met afspraken over bezitsverhoudingen, erfenissen en de verdeling van gemeenschappelijke goederen in geval van scheiding. Het contract heeft niet alleen betrekking op relaties tussen partners van hetzelfde geslacht, maar ook op de band tussen hetero’s die samenwonen zonder te willen trouwen. Hoopgevend is volgens de holebibeweging dat het voorstel gesteund wordt door parlementsleden uit drie van de vier regeringspartijen. Maar er komt wel tegenwind van andere politici uit die partijen.

In Brazilië heeft het parlement al een eerste discussieronde achter de rug over een wetsvoorstel dat een vergelijkbaar samenlevingscontract zou invoeren. Het initiatief komt van Marta Suplicy, de burgemeester van Sao Paolo en een invloedrijke politica binnen de regerende Arbeiderspartij. Suplicy’s voorstel, dat dateert uit de tijd toen ze nog in het parlement zetelde, is inmiddels al afgezwakt door verregaande amendementen. De tekst houdt nu onder meer een verbod in voor koppels van hetzelfde geslacht om kinderen te adopteren. De conservatieve volksvertegenwoordiger heeft zelfs een tegenvoorstel gelanceerd dat het homohuwelijk zou afzwakken tot een officieel geregistreerd ‘solidariteitspact’ - een band die ook samenwonende hetero’s kunnen aangaan. Holebi’s vermoeden achter het initiatief een strategie van de katholieke kerk om het voorstel van Suplicy helemaal te doen stranden.

De volksvertegenwoordiging van Mexico-stad had eigenlijk in april moeten stemmen over de invoering van ‘samenlevingsgemeenschappen’ (Sociedades de Convivencia), een term die homoseksuele koppels maar ook samenwonende hetero’s en zelfs vrienden en verwanten die een huis delen omvat. Maar als gevolg van de druk die de katholieke Kerk uitoefende, kwamen er niet genoeg volksvertegenwoordigers opdagen voor de stemming. De procedure zal overgedaan worden na de verkiezingen van 6 juli.

Ook in andere Latijns-Amerikaanse landen weert de Kerk zich als een duivel in een wijwatervat tegen de wettelijke erkenning van homokoppels. Een grote meerderheid van de bevolking in Chili gelooft dat het niet gezond is voor de samenleving om op welke manier dan ook verwarring te scheppen tussen het huwelijk en banden tussen homo’s of lesbiennes, zegt Jaime Fernández, een priester die voor de diensten van de aartsbisschop van Santiago werkt. De Chileense clerus raakt echter stilaan geïsoleerd. Mario Garrido, de voorzitter van het Chileense hooggerechtshof, heeft al verklaard dat er geen grondwettelijke bezwaren zijn tegen samenlevingscontracten als het parlement en de regering er het fundament voor leggen. En ook een commentaarschrijver in de invloedrijke conservatieve krant El Mercurio oordeelde dat een wettelijke erkenning van paren van hetzelfde geslacht een verdere verwerkelijking zou zijn van de grondrechten waarover elke Chileense burger beschikt.

In de meeste Latijns-Amerikaanse landen bestaan er nog geen mogelijkheden voor homoparen om hun relatie wettelijk te laten erkennen. Maar er is een oplossing voor holebi’s die niet kunnen wachten tot daar verandering in komt. Op 18 juli reizen Lina en Paulina twee lesbiennes uit Chili, naar Ontario om daar te trouwen. In Canada zijn sinds deze maand homohuwelijken mogelijk - een primeur voor het continent.