Honduras: na de staatsgreep, de repressie

De opkomst was laag –35 procent volgens het verzet, zestig procent volgens de regering– en overwinnaar Porfirio “Pepe” Lobo zoekt tot op vandaag internationale erkenning. Op dit moment hebben in de regio enkel de Verenigde Staten, Colombia, Peru, Costa Rica en Panama zijn regering erkend. Een terugkeer van Zelaya lijkt intussen hoe dan ook uitgesloten. Op 2 december besliste het parlement dat hij niet in het ambt van president hersteld wordt.
Daarmee lijkt een politieke toekomst voor Mel uitgesloten en is het eerder uitkijken naar zijn uittocht uit de Braziliaanse ambassade van Tegucigalpa richting politiek asiel.
Zelaya mag waarschijnlijk dan wel van het toneel verdwijnen, zijn eis voor een grondwetgevende vergadering blijft overeind en wordt door het Verzetsfront als belangrijkste streefdoel naar voren geschoven. ‘Wij zullen blijven vechten voor het voortzetten van het proces van sociale verandering dat in ons land in gang was gezet voor de staatsgreep. Een nieuwe, meer sociale grondwet is deel van het eisenpakket. Die grondwetgevende vergadering moet er dus komen,’ vindt Juan Barahona, een van de belangrijkste leiders van het Frente en coördinator van de Unitaire Arbeidersfederatie van Honduras (FUTH). Die eisen worden nagestreefd als basisbeweging. Even werd overwogen om vanuit het front een nieuwe politieke partij te beginnen, een optie die opzij werd geschoven omdat ze als een erkenning van de staatsgreep werd ervaren. 
 
Het blijft zeer de vraag wat de slagkracht van het front zal zijn. Sinds de staatsgreep heerst er in het land een klimaat van repressie. Amnesty International tekent onder meer een extreme verhoging van geweld tegen vrouwen op sinds de staatsgreep. Volgens gegevens van het Comité van Politieke Gevangenen en Vervolgden is er sindsdien tegen 130 mensen op betwistbare gronden een proces aangespannen en zijn dertig mensen vermoord om politieke redenen. In december werden meer dan 4000 mensen vastgehouden. Intussen is de repressie selectiever geworden en worden vooral organisaties geviseerd waarvan gedacht wordt dat ze het verzet steunen. 
Volgens Juan Barahona zal de uitkomst van het conflict in Honduras impact hebben op de toekomst van heel het continent.  ‘Stel dat de Verenigde Staten en de oligarchie hier economische en politieke resultaten boeken. Dan wordt de staatsgreep een voorbeeld om te volgen in andere landen met linkse regeringen in Latijns-Amerika.’