Hoogste skipiste ter wereld is gesmolten
Ook in Zuid-Amerika smelten de gletsjers sneller dan verwacht als gevolg van de opwarming van de aarde. In het Boliviaanse deel van de Andes verdween vorige maand de 18.000 jaar oude gletsjer Chacaltaya, ooit de hoogste skipiste ter wereld.
Marcela Valente . 3 september 2009
Deskundigen hadden het verdwijnen van de Chacaltaya, op 5300 meter hoogte, pas tegen 2015 verwacht. Maar waar zich vroeger het hoogste skistation ter wereld bevond zijn nu alleen maar rotsen en geïsoleerde ijszones te zien.
In Ecuador doodden afbrekende ijsbrokken onderaan de gletsjer Cayambe vorige maand drie toeristen en een berggids. In mei veroorzaakte het afbrokkelen van een gletsjer op de Argentijnse Monte Tronador, letterlijk de Donderberg, zware materiële schade in de regio Pampa Linda.
Al deze feiten bevestigen dat de gletsjers aan de Zuid-Amerikaanse westkust aan het verdwijnen zijn, zeggen experts en milieuactivisten. “De dagen van de gletsjers in Ecuador, Peru en Bolivia zijn geteld”, zegt Juan Carlos Villalonga, directeur van Greenpeace-Argentinië. Ook in Patagonië, het gebied dat zich uitstrekt over Argentinië en Chili, gaan de ijsgebieden achteruit.
“In Ecuador en Bolivia, waar de gletsjers kleiner zijn, storten ze makkelijker in”, zegt Ricardo Villalba van het Argentijnse Instituut voor Glaciologie. In Argentinië ziet hij gletsjers met een “indrukwekkende” achteruitgang en andere die standhouden, afhankelijk van de temperatuur en de neerslag. Maar de gletsjers van Patagonië gingen de laatste twintig jaar gemiddeld 10 tot 20 procent achteruit, zegt hij. “Als deze tendens aanhoudt, dan zullen deze ijsmassa’s over zestig tot zeventig jaar verdwenen zijn.”
In een studie die vorige maand gepubliceerd werd, waarschuwde Greenpeace voor een versnelde dooi van de Zuid-Amerikaanse ijsmassa’s. De milieuorganisatie wees erop dat het VN-klimaatpanel (IPCC) deze tendens al had aangekondigd in 2007.
Niet alleen doet het smeltende ijs de zeespiegel stijgen, het betekent ook een verlies van immense zoetwaterreserves die de mens gebruikt voor eigen consumptie en voor het opwekken van elektriciteit in waterkrachtcentrales. Vooral voor het Zuid-Amerikaanse Andesgebied zal dit hard aankomen.
De bijna twee miljoen inwoners van de Ecuadoraanse hoofstad Quito halen de helft van hun drinkwater uit het gletsjerijs. In Peru, waar eveneens miljoenen mensen van het ijs afhangen, is de gletsjeroppervlakte 22 procent kleiner geworden de laatste 30 jaar.
In het Argentijnse Cuyo, een regio met enorme gletsjers, is de situatie “zeer kritiek”, zegt Greenpeace. De westelijke provincie Mendoza bestaat daar voor 97 procent uit woestijn en hangt zeer sterk af van het smeltwater.
In Ecuador doodden afbrekende ijsbrokken onderaan de gletsjer Cayambe vorige maand drie toeristen en een berggids. In mei veroorzaakte het afbrokkelen van een gletsjer op de Argentijnse Monte Tronador, letterlijk de Donderberg, zware materiële schade in de regio Pampa Linda.
Dagen zijn geteld
Al deze feiten bevestigen dat de gletsjers aan de Zuid-Amerikaanse westkust aan het verdwijnen zijn, zeggen experts en milieuactivisten. “De dagen van de gletsjers in Ecuador, Peru en Bolivia zijn geteld”, zegt Juan Carlos Villalonga, directeur van Greenpeace-Argentinië. Ook in Patagonië, het gebied dat zich uitstrekt over Argentinië en Chili, gaan de ijsgebieden achteruit.
“In Ecuador en Bolivia, waar de gletsjers kleiner zijn, storten ze makkelijker in”, zegt Ricardo Villalba van het Argentijnse Instituut voor Glaciologie. In Argentinië ziet hij gletsjers met een “indrukwekkende” achteruitgang en andere die standhouden, afhankelijk van de temperatuur en de neerslag. Maar de gletsjers van Patagonië gingen de laatste twintig jaar gemiddeld 10 tot 20 procent achteruit, zegt hij. “Als deze tendens aanhoudt, dan zullen deze ijsmassa’s over zestig tot zeventig jaar verdwenen zijn.”
In een studie die vorige maand gepubliceerd werd, waarschuwde Greenpeace voor een versnelde dooi van de Zuid-Amerikaanse ijsmassa’s. De milieuorganisatie wees erop dat het VN-klimaatpanel (IPCC) deze tendens al had aangekondigd in 2007.
Drinkwater en elektriciteit
Niet alleen doet het smeltende ijs de zeespiegel stijgen, het betekent ook een verlies van immense zoetwaterreserves die de mens gebruikt voor eigen consumptie en voor het opwekken van elektriciteit in waterkrachtcentrales. Vooral voor het Zuid-Amerikaanse Andesgebied zal dit hard aankomen.
De bijna twee miljoen inwoners van de Ecuadoraanse hoofstad Quito halen de helft van hun drinkwater uit het gletsjerijs. In Peru, waar eveneens miljoenen mensen van het ijs afhangen, is de gletsjeroppervlakte 22 procent kleiner geworden de laatste 30 jaar.
In het Argentijnse Cuyo, een regio met enorme gletsjers, is de situatie “zeer kritiek”, zegt Greenpeace. De westelijke provincie Mendoza bestaat daar voor 97 procent uit woestijn en hangt zeer sterk af van het smeltwater.
Maak MO* mee mogelijk.
Word proMO* net als 2798 andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.
Meer verhalen
-
Nieuws
-
Nieuws
-
Nieuws
-
#WijZijnHier
-
Reportage
-
Nieuws