'Iedereen in Gaza is optimistisch'

De vier vrouwen werken voor het Agentschap voor Hulpverlening en Werk voor Palestijnse vluchtelingen van de Verenigde Naties (UNRWA). Met de organisatie van voedselhulp, onderwijs, gezondheidszorg en bouwprojecten zetten ze zich in voor betere leefomstandigheden en werkgelegenheid voor Palestijnse vluchtelingen.

Arabische revoltes

De Arabische revoltes hebben in Tunesië en Egypte voor verandering gezorgd. In Palestina is die verandering nog ver zoek volgens UNRWA-dokter Ghada Al-Jabda. ‘Tijdens de Egyptische revolutie was onze grens met Egypte volledig gesloten. In theorie is de grens nu terug open, maar de situatie is nog steeds hetzelfde. Er is niets veranderd. Alle mensen die tussen Egypte en Gaza willen bewegen moeten nog steeds heel moeilijke coördinatieprocedures doorlopen.’

‘Maar we putten wel hoop uit de opstanden in de Arabische Wereld,’zegt Saher Salem, voormalig leerkracht die nu bij UNRWA werkt op de afdeling communicatie. ‘Ik weet nog dat de mensen heel bang waren om Hamas te bekritiseren toen ze de Gazastrook overnamen. Maar ze durven nu “nee” zeggen en op straat protesteren. De vijftiende maart trokken we de straat op en we werden effectief aangevallen. Maar de zestiende maart stonden we er opnieuw. Er zijn ook voorbereidingen aan de gang voor protesten in de komende weken.’

Nationale eenheid en verkiezingen

De vrouwen willen ook een einde aan de politieke verdeeldheid van het land. ‘Ons leven is uitzichtsloos. Genoeg is genoeg,’ zegt Saher Salem. ‘We willen verkiezingen of een nationale regering, geen politieke verdeeldheid.’ Ook Siham Abu-Nasr, werkzaam in de operationele ondersteuning van UNRWA, roept op tot nationale eenheid. ‘Het is een noodzaak. Het zou helpen om het leven van de Palestijnen te verbeteren en om meer ruimte te geven aan vrijheid en democratie.’

Ook Dr. Ghada Al-Jabda wil een nieuwe regering. ‘We hopen op een nieuwe regering met democratie en respect voor de mensenrechten. Iedereen in Gaza is optimistisch dat er verandering komt.’ Maar ze wijst op de verantwoordelijkheid van de internationale gemeenschap. ‘We hebben al zestig jaar geleden. Dus het is tijd voor de internationale gemeenschap om naar ons te kijken en ons een leven te geven van goede kwaliteit.’