IMF en Wereldbank verdedigen zich tegen critici

De wereldeconomie als geheel heeft nog nooit zo’n sterke groei gekend. Zo vatte Anne Krueger 60 jaar IMF samen. We hebben een liberalisering van de handel gekend en die heeft de groei verhoogd. De levensverwachting, de levensstandaard en alle andere maatstaven - niet enkel inkomen, maar ook bijvoorbeeld de onderwijsindicatoren - zaten in de lift. Het IMF en de Wereldbank hebben gezorgd voor een beter internationaal kader waar de internationale financiële stabiliteit belangrijk is.

Volgens de voorlopige IMF-baas is de strijd tegen de armoede gediend met het IMF en de Wereldbank. Er zijn nog veel arme volkeren, en er staat ons nog veel te doen. Maar we vergeten waar we een halve eeuw geleden stonden, meent ze. James Wolfensohn, de voorzitter van de Wereldbank zat gisteren helemaal op dezelfde lijn. Hij verwerpt de kritiek van de andersglobalistische beweging op de Bretton Woods-instellingen. Wat wij zeggen is dat er de afgelopen 20 jaar al veel vooruitgang is geboekt, en dat is de waarheid.

Op een persconferentie in Washington beweerden de tegenstanders van het IMF en de Wereldbank precies het omgekeerde: de instellingen hebben miljoenen mensen ondergedompeld in de armoede. Op zijn 60ste verjaardag leidt de Wereldbank al aan geheugenverlies, zei Peter Bosshard van het International Rivers Network
gisteren (donderdag) op een persconferentie waar economen en activisten geen spaander van de Bank heel lieten. Bosshard rekende voor dat meer dan 10 miljoen mensen uit hun huis en land werden verdreven door de waterstuwdamprojecten die met het geld van de Wereldbank uitgevoerd werden. De Bank heeft arme landen de megaprojecten opgedrongen, waardoor die zich dieper in de schulden hebben moeten steken. Men zou verwachten dat een bank na zestig jaar wat wijzer zou zijn, zei Bosshard.

Wolfensohn werpt op dat zijn organisatie geleerd heeft van de fouten uit het verleden en dat een groot deel van de kritiek intussen achterhaald is. We doen ons werk ongeveer tien keer beter dan in de jaren 80. Zaken als mensenrechten, het opnieuw huisvesten van mensen en dergelijke zijn geen bijkomstigheden voor ons, zei de WB-voorzitter.

Volgens Oxfam international is de rooskleurige inschatting van het verleden en de toekomst van de Wereldbank een grove vergissing. Na zestig jaar is de Bank oud genoeg om beter te weten. De armen zijn nog steeds de dupe, zegt Max Lawson, de beleidsadviseur van Oxfam. De donorlanden doen de ontwikkelingslanden een dubbele handicap aan: ze verhinderen dat de schuldenlast draaglijk wordt en weigeren voldoende hulp te verschaffen. (MM/AD)