Indiaas rozenimperium steekt tandje bij voor eindejaar

Karuturi Networks in het Indiase Bangalore, ‘s werelds grootste rozenproducent, begint aan de eindspurt naar de drukke eindejaarsperiode. De Indiase bloemengigant, die ook een deel van de Afrikaanse rozenproductie controleert, zoekt een evenwicht tussen winstmaximalisatie en maatregelen om tegemoet te komen aan de sociale en ecologische bekommernissen van de Westerse klanten.
De rozenplantage in Naranahalli, een dorp op 60 kilometer van Bangalore, ademt nu nog rust uit. Vier vrouwen verzorgen de ordelijke bloembedden in een plastic serre. Twee andere vrouwen dragen emmers vol met pas geknipte rozen weg. Binnen enkele weken breekt hier de hel los: tijdens de eindejaarsperiode is de vraag uit Europa nauwelijks te volgen. Amper anderhalve maand later volgt met Valentijn opnieuw een piek. De rozenstruiken die dan perfecte bloemen moeten leveren, krijgen nu extra hoeveelheden bemesting.    

De plantage in Naranahalli is eigendom van Karuturi Networks, een Indiaas bedrijf met kantoren in Bangalore, Dubai, Amsterdam, Nairobi en Addis Abeba. Dit jaar kocht het bedrijf de 188 hectaren grote rozenplantage Sher Agencies in Kenia over van de Nederlandse eigenaars, een transactie van bijna 50 miljoen euro. Karuturi heeft ook al plantages in Ethiopië.

De Indiase rozenproducenten doen winstcijfers van 30 tot 40 procent optekenen. Ze investeren dat geld in expansie. Karuturi hoopt tegen maart 2008 per dag één miljoen rozen te produceren.

In de omgeving van Bangalore zijn al 33 rozenplantages van meer dan 200 hectare te vinden. Ook rond de stad Pune in de naburige deelstaat Maharashtra floreert de bloemenindustrie. Maar het leeuwendeel van de rozen die internationaal worden verhandeld, komt uit Afrika. “Het klimaat en de bodems zijn er beter, en de Afrikaanse landen betalen minder invoerrechten in de Westerse landen”, zegt  R.D. Reddy, de directeur van Meghna Floritech uit Bangalore. “Maar 70 procent van de managers van de grote rozenplantages wereldwijd zijn Indiërs”, zegt hij trots.

Profiteren de arbeiders op de rozenplantages ook van de hoge winstcijfers in de sector? “Iedereen vaart hier wel bij”, zegt Rohit Kulkarni, hoofd Marketing van Karuturi. “De levenskwaliteit van onze werknemers is de voorbije tien jaar zeker verbeterd. Nogal wat mensen vinden het jaar rond werk op de plantages, en dat is beter dan de seizoensarbeid die andere landbouwbedrijven bieden.

“Onze klanten overzee eisen dat we de rechten van onze werknemers respecteren”, voegt Reddy eraan toe. “We riskeren ook werknemers te verliezen aan de bouwnijverheid of de textielindustrie als we hen niet in de watten leggen.” Omdat de rozenproducenten het goed doen, kunnen ze het zich veroorloven de lonen op te trekken en werknemers extra voordelen toe te kennen. Karuturi, dat ook migranten uit andere delen van het land inzet, biedt zijn werknemers en hun gezinnen zelfs levensmiddelen, onderwijs en huisvesting.

Er werken vooral vrouwen op de Indiase rozenplantages. Met hun fijne vingers zijn ze beter geschikt om de kwetsbare bloemen te oogsten en te verpakken. Nogal wat landbouwbedrijven in Karnataka, de deelstaat waarin Bangalore ligt, betalen hun werknemers minder dan het wettelijke minimum. Maar de invloedrijke vrouwenbeweging AIDWA zegt dat ze nog geen klachten heeft binnengekregen uit de bloemensector.

Op sommige van de Indiase plantages lijkt ook ecologisch bewustzijn aanwezig. Druppelirrigatie houdt het waterverbruik laag. Veel bedrijven proberen alleen pesticiden in te zetten als het echt nodig is. Sommige producenten gebruiken naast kunstmest ook stalmest en zelfgemaakte compost. “We moeten wel voorzichtig omspringen met onze grond. Als we dat niet doen, gaan we binnen twee jaar over kop”, zegt Reddy.

Landen waar de bloemenindustrie ouder is, kampen met grote problemen. De plantages rond het Keniaanse meer Naivasha worden er bijvoorbeeld van beschuldigd onredelijk veel water te verbruiken en het meer te vervuilen met nitraten. De toestroom van plantagearbeiders heeft ook de misdaad in de streek doen toenemen. Er zijn klachten over lage lonen en slechte arbeidsvoorwaarden.

Zowel in Kenia als in India moeten de bloemenkwekers ook meer fundamentele kritiek slikken. Volgens de Indiase activiste Vandana Shiva had India het geld dat geïnvesteerd werd in de bloemenindustrie beter geïnvesteerd in voedselproductie. Op die manier had India vier keer meer levensmiddelen kunnen produceren dan het nu international kan aankopen met de opbrengst van de bloemenexport. Volgens Shiva creëert de exportlandbouw een vorm van apartheid, waarbij arme landen hun eigen behoeften opzij zetten om luxeproducten voor het rijke Noorden voort te brengen

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.