Indiase regio's willen zelfbestuur

In de bergen van Darjeeling, een district in de Indiase deelstaat West-Bengalen, ligt het openbare leven plat. Politici in de regio willen zo hun eis voor een aparte staat kracht bijzetten. De partij Gorkha Janmukti Morcha (GJM) wil voor de etnische Nepalezen, die ook wel Gorkha’s worden genoemd, een eigen staat in het noordelijke deel van West-Bengalen.

“Gorkhaland wil al sinds 1907 een eigen staat”, zegt Roshan Giri, een van de GJM-leiders. “Protesten via democratische middelen zijn ons enige wapen, dus leggen we het openbare leven stil en houden we hongerstakingen. Vanaf 16 februari gaan we vasten tot de dood erop volgt.”

De thee- en toeristenindustrie in de regio krijgen door de acties een zware klap, maar de bevolking lijkt dat ervoor over te hebben. Tot nu toe werden alle eisen van de Gorkha’s afgewezen door het communistische bewind in West-Bengalen en de federale regering in New Delhi.

Efficiënter bestuur

De strijd voor Gorkhaland kostte in de jaren tachtig 1200 levens. De eerste campagne voor een eigen deelstaat leidde toen tot beperkte autonomie voor de regio. De Gorkha’s hebben nieuwe hoop nu op 6 januari een overheidsrapport verscheen waarin een tweede Telugu-sprekende deelstaat in de zuidelijke deelstaat Andhra Pradesh niet wordt uitgesloten. De onderzoekscommissie zegt in het rapport een voorkeur te hebben voor een verenigd Andhra Pradesh, maar erkent de vorming van een nieuwe deelstaat - Telangana - als een van zes opties om vooruit te komen.

Volgens Mahesh Rangarajan, hoogleraar geschiedenis aan de Universiteit van Delhi, zijn politieke cohesie en efficiënt bestuur krachtige argumenten voor het vormen van kleinere staten. “De vraag is echter: wanneer wordt het te veel, en waar eindigt het”, zegt hij.

“Weinig mensen zullen betwisten dat de economische groei in Indiase staten als Haryana en Gujarat een gevolg is geweest van het opsplitsen van grotere staten”, zegt Rangarajan.

Instabiliteit

India, dat 1,2 miljard inwoners telt en een federaal raamwerk heeft, heeft momenteel 28 deelstaten, naast zeven federaal bestuurde gebieden. Bij de vorming van de deelstaten is grotendeels uitgegaan van de linguïstische en culturele diversiteit die bestond nadat het Britse bestuur in 1947 ten einde kwam.

Van de 28 deelstaten in India, werden er drie gecreëerd in 2000. Uttarakhand kwam voort uit Uttar Pradesh, Jharkhand uit Bihar en Chhattisgarh uit Madhya Pradesh.

“Uit gezondheidsonderzoeken van de overheid blijkt dat de zeer dichtbevolkte staten Uttar Pradesh en Bihar na de herindeling beter zijn gaan presteren op het gebied van kindersterfte”, zegt Rangarajan.

Aan de andere kant heeft Jharkhand, ontstaan uit Bihar, te maken met langdurige politieke instabiliteit. “Beloften over ontwikkeling voor de tribale bevolking zijn hier niet waargemaakt”, zegt hij.

Consensus

Telangana was volgens K.T. Rama Rao, leider van Telangana Rashtra Samithi (TRS), de partij die pleit voor afscheiding, een welvarende deelstaat tot hij in 1956 werd samengevoegd met Andhra Pradesh. “We willen die samenvoeging nu weer ongedaan maken, want de fusie was voorwaardelijk. Beloften zijn niet nagekomen en de regio is opzettelijk verwaarloosd”, zegt Rao. “Telangana wil nu zelfbestuur en zelfrespect. De nieuwe staat is niet echt een kleine staat, omdat het om een grote regio gaat. Hij zal groter zijn dan veel bestaande Indiase staten.”

Telangana en Gorkhaland zijn niet de enige twee regio’s die zelfbestuur willen. Voor Vidarbha in de westelijke staat Maharashtra en Harit Pradesh en Bundelkhand in de noordelijke staat Uttar Pradesh, geldt hetzelfde.

“We zijn niet tegen kleinere staten, maar er moet sprake zijn van consensus”, zegt Shakeel Ahmed, woordvoerder van de regerende Congrespartij. Omdat zoveel regio’s uit zijn op een eigen staat, heeft de regerende partij gesuggereerd om een speciale commissie in het leven te roepen die onderzoek moet doen naar de grenzen van bestaande staten en de oprichting van nieuwe.