Indiërs tegen komst Koreaanse mijnbouwgigant

Pohang Steel Company (POSCO) probeert al sinds 2005 operaties van de grond te krijgen in in Orissa. Die plannen liepen vertraging op als gevolg van soms gewelddadige protesten van de bevolking. Een van de belangrijkste protestbewegingen is Posco Pratirodh Sangram Samiti (PPSS, of het Comité tegen POSCO). De groep telt voornamelijk aanhangers uit de plaatselijke, inheemse bevolking, die bij elkaar zo’n 22.000 mensen telt.

POSCO is de grootste directe buitenlandse investeerder in India. Tot nu toe investeerde het bedrijf  7,8 miljard euro in India. POSCO wil naast een staalfabriek ook een haven in het district Jagatsinghpur en een geïntegreerde township met een infrastructuur voor watervoorziening vanuit twee belangrijke stuwen. Het project levert naar verwachting zo’n 45.000 nieuwe banen op.

Ecosystemen

Ongeveer 177 hectare van het land dat POSCO is toegezegd, is in particuliere handen. Dat betekent dat 471 gezinnen hun land moeten verlaten. De overheid houdt er echter geen rekening mee dat het grootste deel van de ruim 1200 hectare die onder verantwoordelijkheid van het bosbouwdepartement valt, al verschillende generaties door de plaatselijke bevolking gebruikt wordt, bijvoorbeeld voor voedergewassen.

Tegenstanders maken zich verder zorgen over ontbossing en aantasting van ecosystemen, inclusief de vernieling van het natuurlijke drainagesysteem door de bouw van een haven. Het PPSS vreest tevens voor de inkomsten van zo’n dertigduizend vissers. “De haven is gepland op een plaats met mangroven en zoutbanken die het zeewater tegenhouden”, zegt Prashant Paikare, woordvoerder van het PPSS. “Wie zegt dat er geen natuurrampen komen, als we die vernielen?”
 
In 1999 kostte een verwoestende cycloon het leven aan duizenden kustbewoners. Er werden 275.000 huizen vernield. Het PPSS wijst ook op gezondheidsproblemen in de regio, vooral onder mijnwerkers.

Het Indiase mijnbouwbeleid, dat terughoudend was tot 1997, veranderde in 2006. Vanaf dat jaar mochten buitenlandse bedrijven directe investeringen doen. Dat werd gezien als een manier om het land tot ontwikkeling te laten komen. Sindsdien wisten grote mijnbouwbedrijven als De Beers en Broken Hill Properties, die allebei een controversiële geschiedenis hebben op het gebied van milieu en mensenrechten, rechten te verwerven in Orissa en Madhya Pradesh in Centraal-India.