Indrukwekkend zijn

De Nederlandse titel komt uit een scene waarin de drie Afrikaanse vrienden luidkeels het gelijknamige hitje van T-Rex meezingen. ‘We waren pas een paar jaar in Amerika toen we het voor het eerst hoorden en we geloofden inderdaad dat we kinderen van een revolutie waren, en niet alleen omdat we er geen bezwaar tegen hadden indrukwekkend te zijn… We spraken in ons gebroken Engels over de dictaturen van Afrika, verhalen die op dat moment nog afgezaagd moesten worden.’
Je zou Mengestu’s debuutroman tot de klassieke migratieliteratuur kunnen rekenen omdat het thema van ontheemding zo centraal staat. De toon en verhaallijn, de portrettering van blank en zwart zijn echter zo origineel en raak dat zijn Kinderen meteen boven veel van de elders geproduceerde boeken over vertrekken-en-nooit-meer-arriveren-boeken uitsteekt. Als de ik-persoon voor het eerst in het huis van zijn blanke buurvrouw komt –met wie hij een relatie probeert op te bouwen– ziet hij de binnenkant van wat hij in alle rijkere huizen al door de felverlichte ramen had gezien. Want, stelt hij vast: ‘Weelde had een publiek nodig, verzette zich tegen gesloten ramen en slechte verlichting en en maakte van alles een willig kijkspel.’
Op bladzijde 223 lees je wie er allemaal mee voor gezorgd heeft dat dit debuut de maturiteit en literaire kracht heeft die het heeft. Een raadgever, een subsidiefonds, een fantastische agent en een redactrice. Een schrijver is een groep, dat hebben ze in New York, zogezegd het mekka van de individualisering, goed begrepen. Dit is een tip voor Nederlandstalige uitgevers.
Kinderen van de revolutie door Dinaw Mengestu is uitgegeven door Nieuw Amsterdam. 222 blzn, ISBN 90-468-0103-1