Integratie Midden-Amerika hangt in de touwen

Het Parlacen, het Midden-Amerikaans Gerechtshof en het Midden-Amerikaans Integratiesysteem (SICA) hebben nog helemaal niets van zich laten horen sinds Hondurese militairen op 28 juni hun president Manuel Zelaya op een vliegtuig richting Costa Rica zetten. En nu Panama heeft laten weten dat het zich zal  terugtrekken uit het Parlacen, telt het hoogste politieke samenwerkingsorgaan van de regio met Guatemala, El Salvador, Honduras en Nicaragua nog maar vier lidstaten. Costa Rica wilde immers nooit deel uitmaken van de instelling die volgens de Costa Ricanen “veel geld uitgeeft en weinig oplevert”.
“De politieke integratie van Midden-Amerika is dood”, concludeert Rodolfo Cerdas, een onderzoeker van de Costa Ricaanse denktank Ciapa. De belangrijkste instellingen die de samenwerking tussen de Midden-Amerikaanse landen moeten bevorderen, dateren uit 1991. De economische crisis en de burgeroorlogen van de jaren 80 hadden eerder een einde gemaakt aan de in de jaren 60 opgerichte Midden-Amerikaanse Gemeenschappelijke Markt (Mercomún).
Uit die tijd dateren ook de Midden-Amerikaanse Bank voor Economische Integratie en veel minder bekende instellingen als de Midden-Amerikaanse Verdedigingsraad. Volgens Cerdas bestaat er zeker een zestigtal instellingen die de integratie van Midden-Amerika vooruit moeten helpen. Zinvol werk leveren ze volgens hem niet.
Toch groeit Midden-Amerika volgens Cerdas economisch samen. Het vrijhandelsakkoord dat de VS afsloot met de Dominicaanse Republiek en vijf Midden-Amerikaanse landen heeft volgens hem het meeste gedaan voor de eenmaking van de regio.
Zo denkt ook Arnoldo Rubio erover, de coördinator van het programma Europese Studies en Regionale Integratie van de Costa Ricaanse Staatsuniversiteit voor Afstandsonderwijs. “De politieke integratie loopt spaak, het proces is niet rijp. Maar op commercieel vlak is er meer dynamiek”. Hij wijst ook op het belang van de onderhandelingen over een Associatieakkoord tussen Midden-Amerika en de Europese Unie.