Internetkoffie biedt troost voor arme koffieboeren

José Antonio Vega combineert verschillende beroepen: naast zijn werk als computerspecialist is hij verkoopsdirecteur van een coöperatie van 1.600 koffieboeren. Bovendien teelt hij zijn eigen koffie. Een ideale combinatie om mee te doen aan een internetveiling die de Costaricaanse overheid organiseerde in het kader van de Gouden Oogst-wedstrijd - een prijskamp voor de beste koffies van Costa Rica, een land met 70.000 kleine koffieboeren.

Bijna al Vegas koffie werd via het internet opgekocht door Japanse invoerders. Sommigen betaalden 4,08 dollar voor een pond koffie. Dat is meer dan vier keer de prijs van de gewone markt, juicht Vega. Ook Mauricio Cercone, de voorzitter van de Specialty Coffee Association of Costa Rica (SCACR), de organisatie die samen met de overheid de wedstrijd en het ‘Gouden oogst’-label onder haar hoede heeft, noemt de veiling een echt succes. Dit jaar waren het vooral Japanse en Amerikaanse kopers die een bod uitbrachten op de Gouden Oogst. Wie zich van tevoren had ingeschreven, kreeg de mogelijkheid een staal aan te vragen van de tien geselecteerde merken die waren bijeengezocht door een twintigtal experts. Voor de rest was de veiling helemaal openbaar.

Uiteindelijk betaalden de internetkopers tussen de 1,48 en de 7,35 dollars per pond koffie, een stuk hoger dan de 0,64 dollar die de normale New Yorkse markt biedt. Dit zijn nooit geziene prijzen in de geschiedenis van de koffie, zegt Cercone. Maar de topman moet impliciet toegeven dat de internetveiling voorlopig de modale arme koffieboer niet uit het moeras zal halen. De internetveiling blijft klein en mikt, net als het Gouden Oogst circuit, op enkele topmerken, niet op massaverkoop. Toch meent Cercone dat de veiling een en ander in beweging kan brengen, precies doordat Costaricaanse koffie zich in de internationale kijker kan werken door zijn opvallende kwaliteitskoffie. Volgens Cercone raken kleine kwekers binnen het Gouden Oogst-circuit in contact met grote kopers in de VS, Azië en Europa, wat uiteindelijk alle Costaricaanse koffieboeren ten goede komt.

Een duidelijk voordeel voor zowel kopers als producenten van de veiling is dat via een internetveiling makkelijk kan worden verhandeld zonder de gebruikelijke tussenpersonen. Dat maakt dat de boer een betere prijs krijgt, en de klant toch goedkoper of voor dezelfde prijs zijn bakje troost heeft. Dergelijke directe circuits weerleggen ook de kritiek van de megaproducenten die de koffieprijs kunstmatig laag houden met de motivering dat er nu eenmaal flink gesnoeid moet worden in het aantal koffieboeren. Door het beperken van het aantal tussenpersonen blijkt dat het contingent koffieboeren - velen hebben geen andere economische uitweg dan koffie te blijven telen - niet ongezond groot hoeft te zijn.

Francisco José González, de manager van de plantage El Patalillo, valt Cervone bij. Zijn familiebedrijfje kreeg het niet onder de markt toen de koffieprijzen in elkaar stortten, maar op de internetveiling ving hij 7.35 dollars per pond voor zijn beste koffie. González heeft het gevoel dat hij zijn bedrijfje nu boven water kan houden. Net als vele ander Costaricaanse koffieboeren heeft hij te kampen met relatief hoge productieprijzen, maar nu kunnen we proberen van een nadeel een voordeel te maken. Onze koffie is echt kwaliteit, en mensen betalen daar iets meer voor. Onze toekomst ligt in kwaliteitskoffie.