Iraakse overheid op halve kracht

De voorbije maanden was nooit meer de helft van de Iraakse ministers, en parlementsleden op post in Bagdad, zegt een hoge Iraakse regeringsmedewerker die anoniem wil blijven. Altijd is een grote groep bewindslieden ziek, met vakantie of op missie in het buitenland. Gewone Irakezen voelen zich in de steek gelaten.
De gezondheidsproblemen van de politieke top in Irak zijn symptomatisch voor de hele situatie. Eind februari werd president Jalal Talabani naar Jordanië gevlogen om daar behandeld te worden. Het is niet duidelijk waar hij aan lijdt. In Amman en Talabani’s kantoor in Bagdad klinkt het dat de 73-jarige politicus een beroerte heeft doorgemaakt. Maar zijn zoon zei in een tv-interview dat Talabani oververmoeid was. De sjiitische leider Abdul Azizi al-Hakim, de voorman van de grootste sjiitische partij in Irak, kwam dan weer onlangs in Iran aan voor een behandeling voor longkanker. De diagnose was eerder gesteld in Texas.
Voor veel Irakezen is de opeenvolging van medische onheilstijdingen geen toeval. “Het was een zieke regering van bij het begin en de afwezigheden maken duidelijk hoe groot de chaos is in Irak”, zegt Waleed Zaidi, een politieke analist in Bagdad. “De mensen die geacht worden van Irak weer een stabiel land te maken, zijn voortdurend weg. Niemand is echt aan het werk om de situatie te verbeteren.”
“We hebben de indruk dat we geen regering hebben”, zegt Sultan Kathum, een onderwijzer uit Hilla die als mensenrechtenactivist vaak in Bagdad is. “Het is onveilig, de armoede neemt toe, mensen worden vernederd en er is aan alles gebrek. Irak lijkt weer in een tijd beland waar stammenleiders en geestelijken de enigen zijn die problemen kunnen oplossen.”
Voor veel ongenoegen zorgde ook de beslissing van het Iraakse parlement om een zomerpauze van twee maanden in te lassen. Zelfs de Amerikaanse regering reageerde daar gepikeerd op en eiste dat die beslissing ongedaan zou worden gemaakt. Het is onduidelijk wat het parlement nu zal doen.
“We hebben onze huid geriskeerd om voor hen te gaan stemmen in de hoop dat ze voor verbetering zouden zorgen, maar onze toestand wordt alleen maar slechter”, zegt Mansoor Malalla, een 65-jarige taxichauffeur uit Shula. “Ze graaien alleen zoveel mogelijk dollars bijeen en laten ons over aan doodseskaders en zelfmoordterroristen.”
Sommige Irakezen geliven dat zelfs Talabani en al-Hakim andere dan gezondheidsredenen hadden om het land te verlaten. “Ze zijn vertrokken omdat ze samen met hun familie en trouwe dienaars hun zakken voldoende gevuld hebben”, oppert Ali Abbas van Sadr City, een wijk in Bagdad. “Ik zou hetzelfde gedaan hebben. Waarom zou je op een zinkend schip blijven als je een reddingsboot uit puur goud hebt?”
“Om eerlijk te zijn: we doen niet veel voor de mensen die ons gekozen hebben”, geeft een parlementslid toe. Hij wil niet dat zijn naam genoemd wordt. “Het is gewoon moeilijk om telkens weer bij het parlementsgebouw te raken. En de dagelijkse bedreigingen zijn er ook te veel aan.”

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.