Iraanse vrouwen voeren strijd tegen geestelijken op

Maandagavond 2 maart spreekt Nobelprijswinnares Shirin Ebadi op de MO*lezing in Brussel. Ook Zhaleh Shaditalab (socialiste), Mehranguiz Kar (advocate) en Nahid Moussavi (journaliste) verwerpen het regime van de Islamitische Republiek verwerpen en laten daardoor gewone meisjes dromen van een betere toekomst. Het zijn immers niet enkel bekende Iraanse vrouwen die hun stem laten horen. Steeds meer vrouwen bekritiseren de mollahs openlijk. Het risico op repressailles vanuit het regime neemt toe.
Zestig tot zeventig procent vande universiteitsstudenten zijn vrouwen -en die komen niet enkel uit de hoge klasse. Miljoenen Iraanse vrouwen nemen hun carrière serieus op en stellen het huwelijk uit, of scheiden van hun echtgenoot die ze op intellectueel vlak ver voorbijsteken.
Het internet, de satteliettelevisie, boeken, films en documentaires bieden hen die mogelijkheden aan om een nieuwe wereld te verkennen en op te komen voor zichzelf.

Iraanse revolutie

De introductie van de sharia onder de Islamitische Republiek zorgde voor tal van problemen voor vrouwen. Volgens de letter van de wet is het voor de vrouw verboden om alleen te reizen, het huis te verlaten, bepaalde sporten te beoefenen, te zingen in het openbaar of opleidingen te volgen, tenzij ze van haar echgenoot de goedkeuring krijgt of tenzij ze door een familielid wordt vergezeld.
Een getuigenis van een vrouw voor de rechtbank telt maar half zo zwaar als die van een man, en meisjes mogen vanaf de leeftijd van negen jaar trouwen. Vrouwen erven ook slechts een achtste van de nalatenschap van hun echtgenoot. Mannen mogen met vier vrouwen huwen en scheiden zonder enig probleem, maar vrouwen worden makkelijk het slachtoffer van zogezegde ‘overspel’ waarvoor ze ook nog streng worden bestraft door bijvoorbeeld stenigingen of zweepslagen in het openbaar. Bij scheidingen krijgt de man meestal het hoederecht over de kinderen.