Iran: de bont en blauwe revolutie

Op 14 juni trekken de Iraniërs naar de stembus om een nieuwe president te verkiezen. Exit Mahmoud Ahmedinejad, na acht jaar van internationale confrontatie en interne polarisatie. Niemand durft vandaag al in te zetten op een mogelijke opvolger, omdat nog absoluut niet duidelijk is wie zich kandidaat zal stellen en wie door de machtige Raad van Hoeders toegelaten zal worden om deel te nemen aan de verkiezingen.

  • cc Flickr / Hamed Saber In de zomer van 2009 kleurden de straten van Teheran groen van de demonstranten die de verkiezingsoverwinning van Mahmoud Ahmedinejad verwierpen. cc Flickr / Hamed Saber

In de zomer van 2009 kleurden de straten van Teheran groen van de demonstranten die de verkiezingsoverwinning van Mahmoud Ahmedinejad verwierpen. De leiders van die beweging, Mir Husayn Mousavi en Mehdi Karrubi, zijn sindsdien onder huisarrest geplaatst. Zij kunnen zo goed als zeker geen rol van betekenis spelen in 2013. Wat meteen de vraag opwerpt voor hun honderdduizenden volgelingen of ze überhaupt nog willen meespelen in het scenario van de streng georchestreerde electorale oefeningen van de Islamitische Republiek. In deze kringen klinkt de roep om een boycot luid, al wordt die schreeuw meestal binnenskamers geuit, uit schrik voor represailles. De Opperste Leider, ayatollah Khamenei, heeft immers in niet mis te verstane woorden gewaarschuwd dat iedereen die twijfel zaait over het vrije en democratische karakter van verkiezingen in Iran niet minder dan landverraad pleegt.

Khameneis strenge waarschuwing was een reactie op uitspraken van onder andere reformistische politici zoals de voormalige presidenten Rafsanjani en Khatami, die beklemtoonden dat ‘vrije, transparante verkiezingen in overeenstemming met de grondwet een groot deel van de problemen van Iran zouden oplossen’. Sindsdien wordt elke referentie naar vrije verkiezingen gezien als een versluierde kritiek op voorgaande en komende stembusgangen. De ongerustheid bij de hervormers en de Iraniërs die het huidige systeem echt verwerpen, werd nog gevoed toen Ali Saeedi, de vertrouwenspersoon van ayatollah Khamenei binnen de Revolutionaire Wachters, begin januari opmerkte dat het de taak was van zijn gewapende groepen om ‘een rationele en logische verkiezing op te zetten’.

De meest opvallende conflicten in de aanloop naar de verkiezingen in juni vinden echter niet plaats tussen regime en dissidenten –die zijn redelijk effectief monddood gemaakt, lijkt het. Ze vinden plaats tussen afscheidnemend president Ahmedinejad met zijn Paydari (Weerstands-front) en de heersende elite rond ayatollah Khamenei. Bij die laatste gaat het hem onder meer om de broers Larijani (die onder andere de posten van parlementsvoorzitter, voorzitter van het Iraanse gerecht, hoofd van de mensenrechtencommissie en hoofd van een afdeling van de Islamitische Azad universiteit bezetten) en hun partijpolitieke emanaties. Begin februari zette het parlement de minister van Arbeid af, werd een politieke medestander van Ahmedinejad een dag lang opgesloten in de beruchte Evin-gevangenis en kreeg het Iraanse publiek een regelrechte scheldpartij tussen de president en parlementsvoorzitter Ali Larijani live op de radio, inclusief wederzijdse beschuldigingen van corruptie en maffiapolitiek. De Islamitische Revolutie heeft de groene beweging niet meer nodig om zichzelf af te breken, zo lijkt het wel.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.