Irans grootste meer droogt op

Het Urmiameer, dat door de Unesco is beschermd, is met 464.000 hectare de grootste binnenlandse watermassa in Iran. Het is een van de meest zoute meren ter wereld en vormt een belangrijke habitat voor vogels en onderwaterleven, waaronder unieke schaaldieren.
Volgens de Universiteit van Urmia is de maximale diepte gedaald van twaalf tot zes meter. Dat is een gevolg van de droogte die er al dertien jaar heerst, maar ook van het waterbeheer. Op de rivieren die het meer voeden, zijn twintig dammen gebouwd of in aanbouw. Er wordt ook water van de rivieren afgetapt als drinkwater of voor irrigatie. Daardoor wordt aanzienlijk minder water aangevoerd.

Verzilting

Een direct gevolg daarvan is dat het water veel zouter wordt. Het zoutgehalte is volgens de plaatselijke overheid gestegen tot 340 gram per liter, ver boven het normale niveau dat rond de 200 gram per liter schommelt.
Vervuiling vormt een derde bedreiging voor het ecosysteem. Het Urmiameer ligt midden in een belangrijke landbouw- en industriegebied en door een gebrek aan controle wordt veel afvalwater rechtstreeks in het meer geloodst.
Vorige maand voerden milieuverenigingen actie op een nieuwe, 130 kilometer lange verbindingsweg doorheen het meer. De weg kan volgens de actievoerders de spreekwoordelijke druppel zijn voor het unieke ecosysteem. Het grootste deel de weg is op een stenen dijk aangelegd. In het midden is een brug voorzien van meer dan een kilometer lang, maar dat volstaat volgens de actievoerders niet om voldoende watercirculatie toe te laten. Bovendien plant de overheid inmiddels een verbreding van de weg en wil ze een spoorlijn toevoegen.
De Iraanse president Ahmadinejad heeft na de protesten al laten weten dat er water uit een andere regio naar het meer geloodst zal worden. De president stelt ook voor om pijpleidingen onder de dam aan te leggen om meer circulatie mogelijk te maken tussen de twee delen van het meer.
Voor de milieuactivisten gaat hun protest over meer dan een meer dat langzaam opdroogt. Het Urmiameer staat voor hen symbool voor een groter probleem: dat in Iran grote projecten als dammen, wegen en havens worden aangevat zonder eerst de milieueffecten grondig te onderzoeken.