Israël: boycot of onderhandelen?

Kan de civiele samenleving bijdragen tot een oplossing voor het Israëlisch-Palestijns conflict? Op die vraag zoekt een comité van de Verenigde Naties een antwoord tijdens een tweedaagse conferentie in het Europees Parlement. De opkomst is groot, het optimisme niet.
Een aantal Europese media deden op voorhand de conferentie, georganiseerd door het VN Comitee on the Exercise of the Inalienable rights of the Palestinian People, al af als anti-Israëlisch. Poolse euro-parlementsleden riepen zelfs op om deze “anti-Israël-conferentie” te boycotten. ‘Ook al is er geen officiële verklaring dat de Israëli’s in de zee zullen worden geduwd, toch toont de keuze van de onderwerpen en de houding van de organisatoren tegenover het conflict, dat het een eenzijdige, niet-constructieve conferentie zal worden’, aldus Pools Euro-parlementslid Bronislaw Geremek.
Tijdens het persmoment hekelden ook enkele journalisten de “anti-Israëlische toon” van de conferentie. ‘Bij herhaling’, zuchtte Paul Badji -voorzitter van het organiserende comité, ‘Israël tot de orde te roepen en eisen dat ze het internationaal recht respecteren, betekent niet dat we tegen Israël zijn. Dat is wel een heel kortzichtige conclusie. Ons Comité volgt de huidige situatie in de Bezette Palestijnse Gebieden met  groeiende bezorgdheid. We zien een bezettingspolitiek die de grondoorzaak is van het Israëlisch-Palestijns conflict. Het veroordelen van die politiek is niet anti-semitisch. We sluiten alleen onze ogen niet.’

Een hamsterkooi


De sprekers tijdens de voormiddagsessie van donderdag 30 augustus waren in elk geval eensgezind in hun veroordeling van de bezetting en de gevolgen daarvan voor de Palestijnse bevolking. Ook de lakse houding en de zelfcensuur van Europa werden meermaals gehekeld. De rapporten van VN-organisaties, zoals OCHA, en vele andere ngo’s worden niet eens gelezen in de Veiligheidsraad, zo klonk het. Vooral Brits parlementslid Clare Short nam geen blad voor de mond en had het onder meer over een “moreel verwerpelijke, walgelijke” internationale boycot tegen Hamas.
In een heldere en feitelijke uiteenzetting -aan de hand van vier thema’s- had Waseem Khazmo, communicatieadviseur bij de PLO, het uitdrukkelijk over de grondroof door Israël. Hij deed dat aan de hand van vier kernpunten: de mislukking van Oslo, de Muur, Oost-Jeruzalem en de continue uitbreidingen van de nederzettingen. ‘Wat de Palestijnen vandaag rest, is een hamsterkooi, waarbij we door tunneltjes en gangetjes van het ene kooitje naar het andere kunnen’, aldus Khazmo.

Twee staten, twee rode lijnen


Danny Rubinstein, senior schrijver bij de Israëlische krant Ha’aretz, gaf zijn visie op de patstelling in het conflict. ‘Er zijn twee opties: één staat of twee staten. Het eerste is onmogelijk, dat toont de dagdagelijkse realiteit. In principe zouden we nu in een binationale staat leven, maar feitelijk is het een apartheidsstaat. Om tot de enige mogelijke oplossing, twee staten, te komen, moeten beide partijen echter twee rode lijnen over. Zo’n rode lijnen -waar niet aan te tornen is- heeft elke natie en elk volk.
Voor Israël is dat het terugkeerrecht voor de Palestijnse vluchtelingen. Israël kan zonder nederzettingen, zelfs zonder Oost-Jeruzalem, maar zal nooit tekenen voor de terugkeer van vier miljoen Palestijnse vluchtelingen naar de joodse staat.
Voor de Palestijnen is Oost-Jeruzalem de rode lijn: een Palestijnse staat zonder Oost-Jeruzalem is niet mogelijk, niet voor de Palestijnen, maar ook niet voor de rest van de Arabische wereld. Dat zijn rode lijnen waar beide partijen niet over stappen.’
Opvallend ook was Rubinsteins reactie op de toespraak van Fatah-leider en president van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, voorgelezen door de Palestijnse ambassadeur in Europa, Leila Shahid. Die noemde de machtsovername door Hamas, na de verkiezingen, een coup. ‘Dat is een foute omschrijving. Hamas heeft de verkiezingen fair gewonnen, en was voor de Palestijnen het antwoord op de corrupte Fatah-vertegenwoordiging.’

Machteloos?


In de namiddag, tijdens een politieke workshop, zorgde enkel een tussenkomst van de vertegenwoordiger van Unison, de grootste Britse vakbond, voor debat. De Unison-afgevaardigde stelde de rol van de civiele samenleving in een vredesoplossing in vraag, ‘kwestie van alles in perspectief te zien. Iedereen heeft de mond vol over een eventuele boycot, maar het is niet de appelsienenboycot geweest die de apartheid in Zuid-Afrika stopte. Het waren de onderhandelingen die daartoe leidden.’

Voor Belgisch senator Pierre Galand was de eerste dag alvast een succes. ‘Na jaren een schaduwcomité te zijn geweest, mede onder druk van Israël, zijn we erin geslaagd om een grote massa te bereiken. En dat alleen is al belangrijk in tijden dat de internationale gemeenschap zijn kop in het zand steek voor het conflict.’

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.