Israëlische Lobby in Washington drijft conflict met Iran op de spits

Veel duidelijker dan andere belangengroepen drijft de Israëlische lobby de Amerikaanse regering naar een confrontatie met Teheran. Dat concluderen de professoren John Mearsheimer van de universiteit van Chicago en Stephen Walt, decaan aan de Kennedy School voor Bestuur in Harvard, in hun 81-pagina’s tellende essay ‘De Israëlische Lobby en het Amerikaanse Buitenlandbeleid’.

De Israëlische lobby wordt door de academici omschreven als de losse coalitie van individuen en organisaties die actief werken om het Amerikaanse buitenlandbeleid in een pro-Israëlische richting te sturen.

De aanvoerders van de Israëlische lobby zijn de gebruikelijke neoconservatieven zoals Richard Perle, de voormalige directeur van het adviesorgaan Defence Policy Board (DPB), en voormalig CIA-directeur James Woolsey.

Het American Israel Public Affairs Committee (AIPAC), de invloedrijkste Israëlische lobbygroep, voerde vorig jaar op haar jaarlijkse conferentie een gigantische multimediashow op over hoe Iran zichzelf kernwapens probeert te verschaffen en hoe we ze kunnen stoppen. Ondanks bezwaren van het Witte Huis probeert de AIPAC zware sancties af te dwingen tegen buitenlandse bedrijven die geïnvesteerd hebben in Iran.

Iets minder agressief, maar niet minder actief is het American Jewish Committee. Al verschillende malen liet ze paginagrote advertenties publiceren in de grote Amerikaanse kranten, onder de titel Een nucleair Iran bedreigt ons allen. Veronderstel dat Iran op een dag nucleaire wapens levert aan terroristen, leest de advertentie, zullen we ons dan ooit nog veilig mogen voelen?

Wat de aanzwellende confrontatie met Iran zo opmerkelijk maakt volgens de auteurs, is het feit dat de Israëlische lobby de enige belangengroep lijkt die aanstuurt op een militair conflict met Iran.

Het gros van de analisten, waaronder de haviken die pleiten voor sterke druk op Iran vanwege zijn nucleaire programma, hebben zich tegen militaire acties uitgesproken wegens te riskant en bijna zeker contraproductief. Zelfs analisten van de rechtse Heritage Foundation hebben hun twijfels geuit over een inval in Iran. Vanuit geostrategisch oogpunt heeft het geen zin, zegt James Carifano, verwijzend naar Irans mogelijkheden om vergeldingsacties uit te voeren in Irak.

Ook de Iraanse vluchtelingen, die anders steevast pleiten voor het opvoeren van de druk op Iran, reageren verdeeld op een mogelijke aanval in Iran. Volgens Walt zijn ten slotte ook de oliemaatschappijen niet gebaat bij een oorlog in Iran. Ze houden niet van geweld of gebeurtenissen die tot politieke instabiliteit kunnen leiden.

Terwijl ook de Israëlische lobby erop drukt dat een militaire actie de laatste optie mag zijn, lijkt ze er wel van overtuigd dat een aanval noodzakelijk is indien diplomatieke inspanningen, economische druk en geheime acties falen.

De Iraanse president Mahmoed Ahmadinejad beschouwt de Westerse leiders als mietjes en denkt dat we uiteindelijk zullen inbinden, zegt Patrick Clawson, afdelingshoofd Onderzoek van het Washington Institute for Near East Policy. We moeten klaar zijn om Iran aan te pakken als de crisis escaleert. Anders gezegd: Iran heeft de keuze. Voldoen aan de Amerikaanse eisen, of vrezen voor een militaire aanval. Dezelfde boodschap voor Iran had Richard Perle op de AIPAC-conventie 2006 die vorige maand in Washington plaatsvond.

Mearsheimer en Walt, steunpilaren van de zogenaamde ‘realistische school’ van internationale relaties, beweren in het essay dat Washingtons Midden-Oostenpolitiek te nauw aanleunt bij Israël. Daardoor kunnen de Amerikanen hun eigen belangen in de regio, zeker met het oog op de ‘War on Terror’, niet voldoende nastreven.

De academici geloven dat de invloed die de Israëlische lobby uitoefent daar grotendeels verantwoordelijk voor is. Die invloed vloeit ondermeer voort uit de mogelijkheden die de lobbygroep heeft om zowel de Democraten als de Republikeinen financieel te steunen en om elke vorm van kritiek als antisemitisch af te doen - een tactiek die het meteen toepaste op het essay.

Geen enkele lobbygroep is erin geslaagd om het Amerikaanse buitenlandbeleid zover af te doen wijken van wat het Amerikaanse nationaal belang anders zou vooropstellen, tezelfdertijd de Amerikanen ervan overtuigend dat de belangen van de VS en Israël gelijklopen, argumenteren de auteurs. (JVP/PD)