Israëlische vliegtuigen boven Libanon hinderen vredestroepen

“De dagelijkse Israëlische schendingen van het Libanese luchtruim vormen de basis voor de destabilisatie in Libanon”, zegt Naseer Aruri, professor politieke wetenschappen aan de Universiteit van Massachusetts in de Verenigde Staten.
Een rapport van de Verenigde Naties, dat verscheen naar aanleiding van de verjaardag van de start van het conflict op 12 juli 2006, maakt melding van zelfs 32 schendingen van het luchtruim per dag.
“Ik ben diep bezorgd dat Libanon temidden een afmattende politieke crisis verzeild geraakt is. Het land wordt aangevallen om zijn soevereiniteit, territoriale integriteit en onafhankelijkheid te ondermijnen”, zegt secretaris-generaal Ban Ki-Moon in het rapport.

13.700 UNIFIL-soldaten

Ook de VN-vredesmacht UNIFIL zelf lijdt onder het geweld. Zes Spaanse soldaten kwamen in juni om het leven bij een aanslag met een bomauto. Militante groeperingen hebben ook al dreigingen geuit tegen de vredesmacht. De VN heeft haar troepenmacht van 2200 manschappen in juli 2006 opgeschroefd tot 13.700. Noorwegen heeft afgelopen week beslist om militairen naar Libanon te sturen, na een afwezigheid in het land van meer dan tien jaar.
De troepenmacht doet het volgens Samir Sanbar, een voormalig medewerker van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, betrekkelijk goed in de moeilijke omstandigheden. “UNIFIL werkt goed samen met de lokale bevolking”, zegt Sanbar. “De secretaris-generaal maakte een goeie indruk tijdens zijn recente bezoek aan Libanon. Hij was bereid te luisteren in de hoop het verschil te kunnen maken.”

Tweede viool

Op politiek vlak spelen de Verenigde Naties echter de tweede viool. De frustratie over de kleine politieke impact van de VN wordt nog versterkt door het gebrek aan transparantie over wie er beslissingen van de politieke leiders beïnvloedt. De recente benoeming van de voormalig Britse premier Tony Blair tot speciaal vredesgezant van het Midden-Oostenkwartet (de Verenigde Staten, de Europese Unie, Rusland en de Verenigde Naties), heeft die indruk nog versterkt.
“De Verenigde Staten moeten zich distantiëren van de strategische ambities van Israël in de regio. Om het probleem met de wortel uit te roeien, moet er een oplossing komen voor Palestina”, zegt Sanbar. “Een internationale oplossing, gebaseerd op de internationale wetgeving, zou na 40 jaar van falende vredespogingen, bijdragen tot stabiliteit en orde in het Midden-Oosten. Libanon, Irak en Palestina zouden uit de arena’s van het conflict geraken”, meent Sanbar.