Jeffrey Sachs pleit voor minder politiek gekrakeel en meeronderzoek

Sachs bekritiseert één van de premissen van de Wereldtop voor Duurzame
Ontwikkeling, namelijk dat je met een goed politiek beleid duurzame
ontwikkeling kan bereiken. De politici bekvechten onophoudelijk over wie
moet opdraaien voor de kosten van de klimaatverandering, schrijft de
voormalige Harvard-professor in het blad New Scientist, maar ze vergeten
daarbij dat de nieuwe technologieën het potentieel hebben om de bikkelharde
koehandel tussen energiegebruik en klimaatsverandering te verzachten.

Ook het Internationaal Muntfonds (IMF) en de Wereldbank, die de
ontwikkelingsagenda bepalen, hebben het volgens Sachs bij het verkeerde eind
als ze verkondigen dat ‘de markt’ alleen kan zorgen voor economische groei
in het Zuiden. Ze vergeten dat de economische successen van het Noorden
vooral te danken zijn aan wetenschap en technologie en enkel mogelijk waren
door enorme investeringen in het wetenschappelijk onderzoek, het hoger
onderwijs en de verspreiding van bestaande technologieën.

In juli deelde Sachs een tekst uit onder activisten die ijveren voor een
herschikking van de schulden van de derde wereld. Daarin stelde hij voor dat
schuldenaars de betalingen van hun interesten op leningen stopzetten en dat
geld zouden gebruiken om te investeren in de gezondheidszorg en de sociale
dienstverlening.

Op dit moment wordt er zo goed als niets geïnvesteerd in het onderzoek naar
tropische ziektes, landbouw, biodiversiteit en het behoud van ecosystemen,
stelt Sachs. Het budget voor onderzoek naar malaria - naast aids en tbc toch
één van de drie grootste doders - bedraagt amper 0,2 procent van het totale
budget voor farmaceutisch onderzoek. Het onderzoek naar
landbouwtechnologieën is in hetzelfde bedje ziek; het is vaak gericht op
gewassen die in een gematigde klimaatszone groeien en is dus van weinig nut
voor de landen van het Zuiden.

Omdat de privé-sector niet over de brug zal komen is het duidelijk dat de
technologieën waar de ontwikkelingslanden op wachten moet gefinancierd
worden met overheidsgeld. Er bestaat een netwerk voor de financiering van
tropisch onderzoek - de Consultative Group for International Research
(CGIAR) - maar dat is met 350 miljoen dollar jammerlijk ondergefinancierd.
Ter vergelijking: het Amerikaanse bedrijf Monsanto geeft 600 miljoen dollar
per jaar uit aan onderzoek.

Sachs benadrukt echter dat er veel investeringen nodig zijn om voor een
trendbreuk te zorgen. Er is één ding dat ik als economist goed besef: er
kan geen substantiële verandering zijn zonder geld. Als iedereen in de
westerse wereld 10 dollar per jaar geeft dan kunnen we de aids-epidemie aan.
Dat is zeker betaalbaar.