Kaalslag Westelijke Sahara nabij

Marokko blijkt niet in staat de grondstoffenweelde te beheren in het gebied dat het al dertig jaar annexeert. Een recent rapport toont dat de visbestanden zo goed als uitgeput zijn. Marokkaanse boten zijn de grootste schuldige. Bovendien verkoopt Marokko vislicenties waarmee Europa in het verleden al jaarlijks 44.000 ton kon ophalen. Voor Europa een marginale bijdrage aan de dertien miljoen ton vis die het jaarlijks consumeert. Voor Marokko extra inkomsten die de “marokkanisering” van het gebied helpen financieren. De manier waarop de visbedrijven te werk gaan, brengt het ecologische en sociale evenwicht in gevaar: bedreigde diersoorten raken verstrikt in netten, olie en visafval belanden in de oceaan en de lokale bevolking wordt de kans ontnomen om een graantje mee te pikken van de enorme winsten die de visserij opbrengt.

De Europese Unie sloot twee jaar geleden het betwiste gebied uit van haar vrijhandelsakkoord met Marokko. Het is een slag in het gezicht voor milieu- en mensenrechtenorganisaties dat de EU sinds enkele maanden opnieuw met Rabat onderhandelt en buitenlandse schepen hun illegale praktijken verderzetten. Sarah Eyckmans, Belgisch coördinatrice van West Sahara Resource Watch (WSRW, een internationaal netwerk van organisaties en activisten) schaamt zich dat al twee keer op rij ook een Belgisch schip betrokken is. Eyckmans: ‘Het ergste is dat voor Europa enkel nog het financiële plaatje een akkoord in de weg staat. Geen woord over het lot van de Sahrawi (de inwoners van de Westelijke Sahara, tv). Niets over Marokko’s politieke belangen. Een kleine minderheid wil meer transparantie in ruil, maar waarom zou Marokko tegen zijn eigen winkel getuigen? De meeste lidstaten –vishongerig Spanje voorop– lijken gewonnen voor de zaak. De Westelijke Sahara blijkt eens te meer de olifant in de kamer.’