Kazachstans controversiële OVSE-voorzitterschap

‘De Kazachse regering heeft recent een aantal klappen uitgedeeld aan de mensenrechten’, aldus de ngo Human Rights Watch in een persbericht. ‘In de voorbije maanden heeft ze de controle over onafhankelijke media en het internet opgevoerd, haar critici vervolgd in politiek gemotiveerde processen en mensenrechtenactivisten laten opsluiten.’ Ook Amnesty International hekelt in een reeks persberichten de mensenrechtensituatie in het immense gas- en olierijke Centraal-Aziatische land.
Sonya Yee van de OVSE-persdienst in Wenen wijst erop dat de beslissing om Kazachstan voorzitter te maken unaniem is genomen: ‘Na een lang en diepgaand debat hebben alle 56 lidstaten van de OVSE eind 2007 in Madrid besloten dat Kazachstan in 2010 het voorzitterschap van de organisatie waarneemt.’
Intussen doet Kazachstan er alles aan om internationaal zijn blazoen op te poetsen. Op een samenkomst van ministers van Buitenlandse Zaken van OVSE-lidstaten begin december in Athene benadrukte Kanat Saudabayev van Kazachstan de wetgevende initiatieven die zijn land nam om tegemoet te komen aan de bekommernissen inzake democratie, mediavrijheid en mensenrechten. Saudabayev stipte ook de prioriteiten aan die Kazachstan voor 2010 naar voor schuift, waaronder de strijd tegen terrorisme en illegale trafiek, het verdrag inzake conventionele strijdkrachten in Europa, milieu- en energieveiligheid en mensenrechten.
Het land wil als OVSE-voorzitter onder meer conferenties organiseren over gender, tolerantie en non-discriminatie. Als kers op de taart zou Kazachstan graag een OVSE-top organiseren –de vorige dateert van 1999. Volgens nieuwsagentschap Reuters wil Kazachstan de situatie in Afghanistan tot inzet maken van de top. ‘Een OVSE-top in Kazachstan zou het internationale prestige van de Kazachse regering nog verder verstevigen’, aldus Andrea Berg, Centraal Azië-onderzoeker van Human Rights Watch.
‘Vooraleer de OVSE-lidstaten dit idee ondersteunen, zouden ze duidelijk moeten maken dat de Kazachse overheid ernstige en betekenisvolle hervormingen moet doorvoeren.’