Kenianen niet blij met aandacht voor Somalische vluchtelingen

In Kenia dreigen naar schatting vijf miljoen mensen de hongersdood te sterven, stelt de secretaris-generaal van het Rode Kruis, Abbas Gullet. In het noorden van het land is de Turkana-gemeenschap zwaar getroffen. Unicef raamt dat van de 850.000 bewoners in Turkana 385.000 kinderen en 90.000 zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven, lijden aan acute ondervoeding.

“Dit is een zeer ernstige situatie. In de Hoorn van Afrika zijn meer dan tien miljoen mensen getroffen. Daar zijn twee miljoen kinderen bij en een half miljoen daarvan is zwaar ondervoed en ligt op sterven”, verklaart Unicef-directeur Anthony Lakes.

“Tijdens mijn bezoek aan de getroffen regio Turkana zag ik hoe een moeder gemalen palmnoten eerst in haar mond stopte om te bevochtigen alvorens ze het mengsel in de mond van haar baby bracht. Er was geen water. Dit is een crisis”, zei Lake zondag op persbriefing in Nairobi.

Hulp voor Dadaab

De overheid en het Keniaanse Rode Kruis hebben voedselhulp gegeven aan de hardst getroffen mensen. Maar met de komst van de vele vluchtelingen is de hulp verschoven naar het vluchtelingenkamp in het Noord-Keniaanse Dadaab, meent de lokale bevolking. “Dit zijn moeilijke tijden zowel voor de vluchtelingen als voor de gemeenschappen die hetzelfde doormaken”, zegt Fatima Billow, een sociale werkster in Mandera, niet ver van Dadaab.

“Dadaab heeft capaciteit voor maximaal 90.000 vluchtelingen. Nu zitten we aan 423.000, terwijl 50.000 anderen beschuttingen optrekken rond het vluchtelingencomplex”, verklaart een anonieme bron van het Keniaanse Rode Kruis. En dat is niet alles. “Er zijn nog vluchtelingen op komst”, zegt verpleegster Nenna Arnold van Artsen Zonder Grenzen. “De situatie is een humanitaire noodtoestand.”

Unicef bevestigt dat een op de drie Somaliërs een humanitaire ramp beleeft. Twintig jaar lang hebben ze geleden onder een sociaal-politieke crisis die heeft geleid tot meer armoede, voedselonzekerheid en instabiliteit. De situatie in Somalië heeft een impact op de buurlanden, vooral op Kenia en Ethiopië, die miljoenen mensen opvangen.

Frustratie

Dat leidt tot een gevoel van vijandigheid bij de gemeenschappen waar de vluchtelingen te gasten zijn. Die vinden dat de vluchtelingen concurrentie betekenen voor de schaarse voedselhulp. “De gemeenschap is gefrustreerd over wat ze ervaart als verwaarlozing door de regering en hulpagentschappen die zich haasten om de vluchtelingen in de kampen te redden”, legt Lake uit.

“De lokale bevolking vraagt zich af waarom er zo veel aandacht is om de vluchtelingen te helpen terwijl onze mensen in Turkana, Wajir, Mandera, Marsabit en andere regio’s hetzelfde lot is beschoren”, aldus Mohammed Abdi, een veehandelaar die steeds meer vee verliest door de droogte.

“We begrijpen dat de vluchtelingen hulp nodig hebben. Maar wij in Noord-Kenia zijn er niet veel beter aan toe. We voelen ons zeer verwaarloosd. Wie geeft er eten aan bezoekers in zijn huis als zijn eigen kinderen verhongeren?”, besluit Abdi.