Kinderbescherming behandelt vijf keer meer gevallen sinds begin intifada

In 2000 behandelde de ELI zo’n 700 gevallen van kindermishandeling; in 2003 waren dat er 3.600. Volgens de kinderbeschermingsorganisatie weerspiegelt dit een werkelijke stijging in het aantal gevallen. In hun ogen leidt het geen twijfel dat de Israëlische samenleving een zware prijs betaalt voor het verhevigde conflict met de Palestijnse sinds het begin van de Palestijnse opstand sinds september 2000.

Het geweld brengt emotionele problemen eerder aan de oppervlakte en verhoogt het risico op kindermishandeling, zegt ELI-directeur Hanita Zimrin. De dagelijkse tolerantie voor kinderen vermindert, en dat kan leiden tot verwaarlozing - een moeder of vader die depressief wordt en daardoor niet meer goed voor het kind zorgt - tot actieve mishandeling.

We kunnen zien hoe het kindermisbruik zich samen met het geweld verplaatst, zegt Zimrin. Een voor de hand liggend voorbeeld is volgens hem Jeruzalem, dat een lange periode van zelfmoordaanslagen te verwerken kreeg. Maar recenter kreeg de organisatie ook meer meldingen in Sderot, een stad in de Negev-woestijn die de voorbije maanden steeds vaker het doelwit werd van raketaanslagen uit Gaza.

Zimrins organisatie maakt zich vooral bezorgd omdat ze te maken krijgt met veel nieuwe gevallen in families zonder voorgeschiedenis van kindermishandeling. Ze benadrukt dat snel ingrijpen nodig is om te vermijden dat het probleem zich in die families nestelt, en stapte daarom onlangs naar het Israëlische parlement met de vraag om meer financiering.

Andere experts in Israël bevestigen dat er een relatie bestaat tussen verhoogd politiek geweld en meer kindermishandeling. Maar omdat ze niet zeker zijn in welke mate de intifada de toename van de ELI verklaart, waarschuwen ze voor te snelle conclusies. Ik weet niet of er iets veranderd is aan de manier van rapporteren. Of misschien heeft de ELI meer sociale werkers aangenomen en behandelt daarom meer gevallen, reageert Muhammed Haj-Yahia, een expert op vlak kindermishandeling aan de afdeling Sociale Studies van de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem. Een gelijkaardige waarschuwing komt van Yitzhak Kadman, de directeur van een andere grote kinderbeschermingsorganisatie, de Israëlische Raad voor het Kind.

Noch Haj-Yahia noch Kadman wuiven de bezorgdheid helemaal weg. Haj-Yahia stelde zelf een gelijkaardig fenomeen vast bij zijn onderzoek bij Palestijnse families tijdens de eerste intifada, van 1987 tot 1993. Kindermishandeling kwam toen duidelijk meer voor bij mensen die in aanraking kwamen met het geweld in de Palestijnse gebieden, zegt hij.

De organisatie van Kadman maakt al sinds de jaren negentig jaarlijks een compilatie van het totaal aantal meldingen van kindermishandeling. Hun cijfer schommelde vóór de intifada op zo’n 40.000 gerapporteerde gevallen per jaar, een cijfer vergelijkbaar met andere westerse landen. Het cijfers is sinds het begin van de tellingen elk jaar gestaag blijven groeien. De eerste jaren was die groei te wijten aan verhoogd bewustzijn en rapportering. Maar de laatste vier jaar zijn er andere oorzaken, en op basis van de internationale wetenschappelijke literatuur is het geweld van de intifada er daar waarschijnlijk één van, zegt Kadman. (ADR)