Koolmijn verandert dagelijks leven in Gobiwoestijn

De Tavan Tolgoi mijn, een van de grootste kolenvoorraden ter wereld, is van groot belang voor buurland China. In de Gobiwoestijn rijden vrachtwagens af en aan om de kolen naar China te transporteren. Het gebied rond de kolenmijn was zeer recent nog ongerept woestijngebied. Een woestijn waar herders nog een traditioneel nomadenleven leidden.

85 procent naar China

Met het openstellen van de mijn voor het buitenland is een grote verandering ingezet voor het zuidelijk deel van Mongolië. De vijf miljard ton kool in de Tavan Tolgoi mijn wordt gedeeltelijk gedolven door een lokaal delvingsbedrijf dat midden in de woestijn is gebouwd. De extractierechten zullen voor een deel ook in handen komen van overzeese bedrijven zoals Peabody uit de Verenigde Staten. Uiteindelijk zal China de grootste afnemer zijn. Mongolië exporteert ruim 85 procent van zijn gehele export naar China.

Schade aan leefomgeving

Naar verwachting zal de Mongoolse economie in 2020 verdrievoudigd zijn als gevolg van de stijging van de hoeveelheid gedolven kolen. De levensstandaard van twee en een half miljoen arme Mongolen zal verbeteren tot de middenklasse zoals deze internationaal is vastgesteld. Mensen vrezen echter dat de schade aan hun leefomgeving, de vruchtbare grond en de waterbronnen ervoor zorgt dat de migratiestroom van de wilde dieren onderbroken wordt.

Enkhbat, voorzitter van de Mongoolse Groene Partij, is bang dat het leidt tot een ecologische ramp. ‘De regering moet met een uitgebreider plan komen om het milieu te beschermen en de lokale bevolking te ontzien,’ aldus Enkhbat.

Nomaden vrezen voor watervoorraad

Nomadenfamilies in de regio beschuldigen de mijnwerkers van het laten opdrogen van de waterputten en het veroorzaken van grote stofwolken, waardoor de longen en magen van hun vee zwart aanslaan. Tsevedelger, een zestigjarige herder doet tegen een journalist van The Guardian zijn verhaal. ‘Dat stof laat ons hoesten. Zelfs onze dieren. Er is zoveel stof dat we niet eens onze dieren meer uit elkaar kunnen houden. De dieren eten gras dat met stof bedekt is en wij eten deze vervolgens weer. Het zal snel onmogelijk voor ons worden om hier te blijven.’

Een andere kolenmijn die op het punt staat gebruikt te worden, is de Oyu Tolgoi mijn. Het watergebruik voor de komende dertig jaar voor deze mijn wordt geschat op 920 liter water per seconde. Een zorgwekkende hoeveelheid waar de Mongoolse autoriteiten nog geen oplossing voor hebben bedacht.

De mijnwerkers van Oyu Tolgoi geven toe dat ze nu alleen nog oppervlaktewater hebben gebruikt, waarmee ze schaarse voorraden van de nomaden hebben aangetast. Volgend jaar zijn ze van plan een zoutwaterbron gereed te maken voor gebruik. De mijnwerkers zeggen dat deze bron niet in verbinding staat met de huidige waterbronnen die voor de nomaden voorzienend zijn.