Korea is Irak, maar dan achterstevoren - analyse

Terwijl de VN-wapeninspecteurs nog geen biologische, chemische en nucleaire
wapens hebben aangetroffen in Irak, heeft een andere ‘schurkenstaat’ twee
kernkoppen én raketten om ze in Japan of zelfs Hawaï tot ontploffing te
brengen. Het is ook de Amerikaanse media niet ontgaan dat de Noord-Koreaanse
leider Kim Jong Il de resterende VN-inspecteurs uit zijn land stuurde, het
non-proliferatieverdrag de wacht aanzegde en een tandje bij stak in de
nucleaire centrale van Yongbyon, die volgens experts al genoeg plutonium
bevat om binnen het half jaar nog eens een half dozijn atoombommen aan te
maken.

Veel commentatoren wijzen erop dat Bush nog slapper reageert dan zijn
voorganger Bill Clinton. Toen die acht jaar geleden geconfronteerd werd met
een nucleaire crisis op het Koreaanse schiereiland sprak hij dreigende taal
en ontplooide troepen. Het enige wat Bush voorlopig doet, is de dialoog
opzeggen tot Pyongyang stopt met zijn nucleaire programma’s. Bovendien zijn
er signalen dat de Amerikaanse president toch gaat praten: zijn regering
tast mogelijke Koreaanse gesprekpartners af.

Nog meer tegenstrijdigheden: de regering-Bush heeft er alles aan gedaan om
een twijfelachtig verband aan te tonen tussen Saddam Hoessein en het
terreurnetwerk van Osama bin Laden. Toch is er meer kans dat Noord-Korea
massavernietigingswapens levert aan al-Qaeda. Het land heeft ze immers in
voorraad en bovendien kreeg Noord-Korea - in ruil voor raketten - het recept
voor een atoombom deels van het Pakistaanse leger. Althans een deel van het
Pakistaanse militaire establishment steunde de Taliban in Afghanistan en
heeft pro-Qaeda denkbeelden.

Minister van Defensie Donald Rumsfeld beweerde begin vorige week dat het
Amerikaanse leger genoeg troepen heeft om zowel Irak als Noord-Korea aan te
pakken, maar dat idee werd weggewuifd door enkele van de scherpste haviken.
Met duizenden Noord-Koreaanse raketten op 40 kilometer van Seoul is
militaire actie ondenkbaar, vooral als Zuid-Korea er zelf niet achter staat.

Bush’ dubbelzinnige houding levert de regering kritiek op van het hele
politieke spectrum. Linkse commentatoren stellen dat de president oogst wat
hij gezaaid heeft toen hij Noord-Korea brandmerkte als internationale paria
tijdens zijn beruchte ‘as van het kwaad’-toespraak. Rechts van het centrum
wordt Bush een gebrek aan dadendrang verweten. De politieke les die we uit
deze episode moeten leren is dat het gevaarlijk kan zijn om harde taal te
verkopen, zegt Leon Fuerth, een voormalig adviseur van vice-president Al
Gore. Als je als leider het woord wapens gebruikt moet je bereid zijn om de
retoriek te staven met geweld. De woorden van Bush klinken nu als
blufpoker.

De meest kwalijke les die landen die de greep van Washington kunnen trekken
is misschien deze: als je militair sterk bent en nucleaire wapens hebt zoals
Kim Jong Il, laten we je met rust. Ben je militair zwak, zoals Saddam, zet
je dan maar schrap. Of zoals Paul Krugman, de columnist van de ‘New York
Times’, het vrijdag verwoordde: De beste strategie voor Kim is gevaarlijk
te zijn.