Krantenmarkt blijft gesloten voor buitenlandse investeerders

Een meerderheid van de commissieleden verwierp zelfs het voorstel om een
vierde van de aandelen in kranten open te stellen voor buitenlandse
investeerders. In de gedrukte media moet het om meer gaan dan winstmarges,
argumenteert Somnath Chatterjee, de voorzitter van de commissie en een
leider van de Marxistische
Communistische Partij.

Het rapport van de commissie klonk als muziek in de oren van de
hoofdredacteurs van de grote Indiase kranten, die zich met hand en tand
verzetten tegen de openstelling van kranten en tijdschriften voor
buitenlandse tycoons.

India heeft de vijfde grootste krantenmarkt in de wereld met 6.830 kranten
in het Engels en 40.000 krantentitels in de eigen talen. Maar die bloeiende
markt blijft al sinds 1955 gesloten voor buitenlandse investeerders. Bij de
audiovisuele en elektronische media ligt dat anders: buitenlandse holdings
kopen met rasse schreden de aandelen in de 122 zenders op.

In de Indiase wet staat al sinds 1955 dat geen enkele buitenlandse krant of
tijdschrift de toelating krijgt om in India te publiceren. Het ministerie
van Informatie haalt al sinds de jaren 50 een puur ideologische reden aan
voor dat protectionisme: het ministerie vreest dat kranten in controle van
buitenlandse uitgevers bij de Indiase publieke opinie buitenlandse belangen
gaan verdedigen.

Maar de liberalisering van de economie die tien jaar geleden werd ingezet,
heeft Sushma Swaraj, de huidige minister van Informatie, ertoe aangezet op
de wet uit 1955 aan te passen. Het protest tegen de liberalisering van de
krantenmarkten is hoofdzakelijk beperkt tot 34 kranten die 76 procent van de
lezersmarkt bezitten. Marktleiders als de Times of India leiden het protest
omdat ze vrezen hun monopolie te verliezen. De Times - een krant die normaal
een aanhanger is van economische liberalisering en buitenlandse
investeringen - hangt een waar schrikbeeld op van de op macht en commercie
beluste mediaconglomeraten.

Hoofdredacteur Dilip Padgaonkar is niet te beroerd om daarbij het argument
van het terrorisme uit te spelen. De wet uit 1955 is volgens Padgaonkar
actueler dan ooit in het huidige klimaat van internationaal terrorisme. Het
land heeft een oogje dichtgeknepen voor buitenlandse investeringen in
bepaalde scholen en heeft daar een zware prijs voor moeten betalen.

Een belachelijk argument, meent Shekhar Gupta, zijn collega bij de Indian
Express, één van de weinige grote kranten die zich verzetten tegen de hetze.
Het is het toppunt van naïviteit om te geloven dat de nationale veiligheid
in het gedrang kan komen door wat kranten publiceren. Gupta denkt dat de
kwaliteit van de Indiase kranten enkel gediend zou zijn met meer
concurrentie op de krantenmarkt. (287).