Latijns-Amerika versterkt isolatie Israël

Op 3 december erkende Brazilië de Palestijnse staat op grond van de grenzen zoals die waren voor 1967. Daarna volgden Uruguay, Argentinië, Bolivia, Ecuador, Chili en afgelopen week Guyana.

Paraguay en Peru zullen waarschijnlijk binnenkort Palestina erkennen. Venezuela deed dat een paar jaar geleden al.
 
Kort geleden verhoogde Noorwegen de status zijn Palestijnse vertegenwoordiging in Oslo van ‘algemene delegatie’ naar ‘diplomatieke delegatie’. In de afgelopen vier maanden verhoogden diverse landen, waaronder de Verenigde Staten, Frankrijk, Spanje en Portugal, de status van Palestijnse vertegenwoordigers.

Zo’n honderd landen, meestal ontwikkelingslanden, erkenden ‘Palestina’ nadat Yasser Arafat in 1988 eenzijdig de “onafhankelijkheid” uitriep. Andere landen, vooral voormalige Oostblok-landen, erkenden de Palestijnse staat na de Oslo-vredesakkoorden van 1993.

‘Virtuele staat’

Israël noemde de nieuwe erkenningen uit Latijns-Amerika aanvankelijk “spijtig, triest en teleurstellend.”

In een verklaring van het ministerie van Buitenlandse Zaken worden de ontwikkelingen “contraproductief” en “schadelijk” voor de vrede genoemd. “Vooraf op een unilaterale wijze besluiten nemen over belangrijke kwesties die nog ter discussie staan, schaadt het vertrouwen tussen de partijen en hun toewijding om naar vrede toe te werken”, staat in de verklaring van het ministerie.
 
Toen Chili besloot Palestina te erkennen, schreef de onderminister van Buitenlandse Zaken, Daniel Ayalon, op zijn wegblog: “De staat Facebook is echter dan  ‘Palestina’.” Net als het sociale netwerk, zoekt de Palestijnse Autoriteit naar “virtuele vrienden”, in een poging een “virtuele staat” te creëren”, schreef Ayalon.

Onverantwoordelijke regeringen voegen de Palestijnse staat al snel als “vriend” toe, zonder het profiel goed te bekijken: het gaat om een autoriteit zonder soevereiniteit, zonder grenzen of territoriale continuïteit en zonder economisch vermogen of democratische cultuur, aldus Ayalon.

Ayalon staat bekend om zijn ondiplomatieke stijl. Vorig jaar vernederde hij de Turkse ambassadeur in Israël publiekelijk. Hij riep de ambassadeur op het matje wegens Turkse kritiek op Israël, liet hem tegen alle diplomatieke gedragscodes in plaatsnemen op een lager bankje, weigerde zijn hand te schudden en zette alleen een Israëlische vlag op tafel.