Lezersbrieven MO*58

Oprotten

Elke maand lees ik met aandacht uw blad. Maar in uw voorwoord vermeldt u Bart De Wever met de idee: ‘Aanpassen of oprotten’. Ik heb de sterke indruk dat deze opmerking misplaatst is. Wat Bart De Wever vraagt, is enkel dat zij die in onze regio komen wonen zich kunnen uitdrukken in onze taal, wat dus de inburgering helpt en dus ook de verstandhouding tussen de mensen. We vragen geen perfectie, we helpen ze zelfs, we steunen ze om onze taal te leren… en dit geldt dus ook voor de Franstalige Belgen. Wij haten deze mensen niet!! Hoorde u liever ‘Je refuse de parler flamand’ of dacht u dat Maingain de Vlamingen aan zijn nobele Belgische borst drukte?
De Wachter A., Zoersel

Eenzijde berichtgeving

Wij storen ons aan de eenzijdige belichting in uw blad over de kwestie van Israël en de Palestijnen. Ook aan het feit dat sommige historische gebeurtenissen niet vermeld worden en dat men vaak het land Israël in een kwaad daglicht zet.
We waren dus blij dat we nu een kritisch geluid konden lezen (in de Lezersbrieven van MO*55). Gelukkig zijn er nog mensen zoals Lieve Schacht die tegen eenzijdige berichtgeving durven in te gaan.
Familie Den Hertog-Couckuyt, Gullegem

Verzuipen in de hulp

Onder deze titel verscheen in MO* 57 een interessante bijdrage over ranzige uitwassen van ontwikkelingshulp. Te veel versnippering, te weinig coherentie, te weinig controle op projecten , fraude…  En denk niet alleen aan de kosten voor administratie of smeergeld bij de plaatselijke potentaten. Zoals bij de Olympische Spelen zie ik ook buitensporige reiskosten van allerhande prospecteurs, controleurs en goodwillambassadeurs. Om alle honger en ellende in de wereld op korte tijd te verbannen heb ik een voorstel.
De vijftig rijkste landen van de wereld adopteren de vijftig armste landen. Dit gebeurt op vrijwillige basis en met wederzijds akkoord. Zeer grote landen, zoals de VS en Duitsland, kunnen misschien moeilijk een groot arm land vinden maar dan bestaat de mogelijkheid dat hun deelstaten of Länder afzonderlijke contracten afsluiten met arme landen. Zelfs kleine landen moeten die mogelijkheid hebben. Vlaanderen  bijvoorbeeld adopteert Ecuador en Wallonië Haïti. Het aantal geadopteerde landen wordt aldus verhoogd.
Ik spreek  met enige ervaring (op zeer kleine schaal) over de adoptiedorpen in Roemenië. Daar hebben we vanuit Tessenderlo echt ménsen én de school én het kleine hospitaal geholpen zonder dat er iets aan de strijkstok bleef hangen. Efficientie is dan troef en de versnippering bestaat niet meer. Na inventarisatie moet er natuurlijk een strategisch plan opgesteld worden en het rijke land maakt voor zichzelf een meerjarenplan. Er zal optimisme zijn en hoop in beide landen. Een win-winoperatie zelfs! Ik reken voor verdere uitwerking op MO* .
Martin Camps, Tessenderlo

Vierde vloot

Met aandacht heb ik uw artikel over de activering van de Amerikaanse Vierde Vloot in Zuid-Amerikaanse wateren gelezen (Liever een goede buur dan een verre vriend, MO*57). Hierin wordt gesteld dat de vloot over een tiental immense, nucleair voortgestuwde vliegdekschepen zou beschikken. Dat is absoluut niet correct. De US Navy beschikt momenteel in totaal over slechts tien dergelijke schepen, die in de Noord-Atlantische Oceaan, de Stille Oceaan, de Perzische Golf en de Middellandse Zee worden ingezet. Van die schepen zijn er steeds een aantal buiten dienst voor onderhoud. Aan de Vierde Vloot is geen enkel vliegdekschip permanent toegewezen, hoewel er van tijd tot tijd één Amerikaans vliegdekschip in de Zuid-Atlantische Oceaan opereert.
Uw auteur haalt haar informatie bij generaal alberto Mueller Rojas, een ‘intieme raadgever’ van de Venezolaanse president Hugo Chavez. Het is duidelijk dat uw blad geen grote vriend van Amerika is, en dat is ook uw goed recht. Maar dat een artikel enkel wordt gebaseerd op de uitspraken van een medewerker van Chavez –die andere “grote vriend” van Amerika- vind ik toch een brug te ver. Een goede journalist checkt zijn bronnen en informatie.
Jasper Van Raemdonck, Essen