Liefste dagboek

De blog is alomtegenwoordig en dat zorgt altijd -vraag het maar aan god zelf- voor een boel ruis en rommel. De teksten zijn vaak slecht geschreven en het waarheidsgehalte heeft ook wel eens te lijden onder de snelheid van het medium en de vooringenomenheid van de auteur. In het heetst van de strijd kijkt de surfende lezer daar nog overheen, maar achteraf vallen de meeste bloggers door de mand als hopeloze betweters en literaire onbenullen. Het kan anders, dat hebben een aantal bloggers uit Irak al bewezen de voorbije jaren.
Bij de categorie betrouwbare en literair hoogstaande bloggers voegde zich deze zomer de Nederlandse schrijver Abdelkader Benali, auteur van onder andere De langverwachte en Laat het morgen mooi weer zijn. Benali bevond zich deze zomer bij toeval in Beiroet. ‘De blauwe wolkenloze hemel die als een krant met alleen opgewekt nieuws boven de stad hing, en de zwoele wind die me voortdreef door de straten waren vrij van geweld en agressie’, schrijft hij in het voorwoord van zijn gebundelde dagboekfragmenten die door Vrij Nederland dag na dag op hun website geplaatst werden.
Het mooie weer bleef niet duren en over 12 juli, de dag van de ontvoering van 2 Israëlische soldaten door Hezbollah, zegt hij: ‘Tussen de bekendmaking van de ontvoering en de opeising (door Hassan Nasrallah, nvdr.) werd de zomer van haardun glas en brak.’ Die laatste zin alleen verantwoordt de aankoopsom van dit boekje (10 euro), maar het is geen toevalszin. Abdelkader Benali hanteert de Nederlandse taal op beheerste maar virtuoze wijze om de twijfel uit te drukken die zich van hem en zijn vrienden meester maakt als de schaduw van de oorlog over hun onbezorgde leven valt.
Er zou geen oorlog moeten zijn en geen mensen die zich bedreigd voelen door raketten of machinegeweren. Maar als de onstuitbare waanzin dan toch weer eens losbreekt, dan is het voor ons -de verontruste maar machteloze toeschouwers- een zegen als iemand als Abdelkader Benali in de buurt is om daarover te schrijven. Zijn artistieke gevoeligheid tilt hem eerst op het journalistieke niveau -hij wil weten wat er gebeurt en waarom- en er dan over.
Zijn ultieme interesse is de mens zelf, en daar kijkt de gewone verslaggever al snel over, op zoek als hij is naar nieuws en in het beste geval duiding. De mensen, dat blijkt uit Benali’s blog, willen waardigheid en warm water om te douchen. De politici willen gelijk en krijgen daarom oorlog.
Berichten uit een belegerde stad. Abdelkader Benali vanuit Beiroet. is uitgegeven door Arbeiderspers. 125 blzn. ISBN 90-295-6463-6