Maleisië trekt visa gastarbeiders in

Meer dan 55.000 Bengalese gastarbeiders zullen hun verblijfsvergunning verliezen die ze in 2007 van de Maleisische regering kregen. Minister van Binnenlandse Zaken Syed Hamid Albar nam deze maatregelen om de toenemende werkloosheid van de eigen bevolking te fnuiken. Die is het afgelopen jaar gestegen van 3,7% naar 4,5%.
‘Het komt door de huidige situatie in het land waardoor er geen behoefte aan buitenlandse arbeidskrachten is, met uitzondering tot enkele sectoren weliswaar’, zei Syed Hamid Albar.

Overaanbod

Bengalese gastarbeiders zouden andere gastarbeiders moeten vervangen wiens visa dit jaar gingen vervallen, maar het is duidelijk dat de regering het niet aandurft de eigen bevolking op te offeren voor buitenlandse arbeidskrachten. Wel gaf de minister de garantie aan de Bengalezen dat de kosten die werden gemaakt voor hun werkvergunning vergoed zullen worden. 
Vorige week ontstond ophef in Maleisië toen onthuld werd dat zo’n 70.000 Bengalezen een visum gekregen hadden. De Maleisische Handelsunie Commissie (MTUC) leidde de protesten met de boodschap dat de situatie in Maleisië al benard genoeg was zonder gastarbeiders. ‘Steeds meer en meer werknemers melden ons dat ze riskeren ontslagen te worden en hun werk-en overuren te moeten verminderen’, zei MTUC-vice-voorzitter A Balasubramaniam. 

Immigraten vloeien eerst af

Omwille van de economische crisis die over het land raast, heerst er werkloosheid in het land. In januari werd de komst van buitenlandse arbeiders al uitgesloten nadat de media berichtten dat ongeveer 45.000 Maleisiërs werkloos zijn geworden.
Van de 3 miljoen allochtone arbeidsbevolking komen er 500.000 uit Bangladesh. Bovendien leven er ook veel illegalen in Maleisië. De overheid kwam al meermaals in botsing met mensenrechtencommissie omwille van hun georganiseerde campagnes waarin illegalen worden opgepakt en het land worden uigezet.
Maleisië volgt hiermee het voorbeeld van Rusland dat ook massaal werkvergunningen afwees van gastarbeiders uit de buurlanden. Hiermee kwamen buurlanden als Armenië, Azerbeidzjan en Oekraïne in problemen omdat zij sterk afhangen van het geld dat gastarbeiders uit Rusland naar huis sturen. Ook Poetin koos de strategie van het eigen volk eerst te steunen