Maoïsten blokkeren Nepalese begroting

“We zullen de uitvoering van de begroting tegenhouden”, zegt Dev Gurung, een van de maoïstenleiders. “De regering schuift de vorming van een overgangsregering aan de kant, terwijl dat de belangrijkste kwestie is.”

Guring heeft niet helemaal ongelijk. Na vier jaar waarin de koning vrijwel alle macht naar zich toe had getrokken, heeft het Nepalese parlement sinds april zijn werk hervat. De Zeven Partijen Alliantie (SPA) vormt de regering en eerbiedigt een staakt-het-vuren met de maoïstische rebellen, terwijl ze over definitieve vrede onderhandelt. De coalitieregering kwam in juni met de maoïsten overeen zichzelf en het parlement te ontbinden en overgangsregering te vormen.

De SPA-regering aarzelt echter om het parlement te ontbinden. Ze stelde vorige week met veel fanfare de nieuwe begroting voor. De maoïsten vinden dat dat het werk van de overgangsregering had moeten zijn. SPA-leiders werpen tegen dat het fiscale jaar nu eenmaal op 17 juli begint. “Hoe kan de overheid werken zonder deze begroting?”, vraagt Ram Sharan Mahat, de Nepalese minister van Financiën, zich af.

Feit is dat de programma’s niet kunnen worden uitgevoerd zonder medewerking van de maoïsten. Zij bezitten de praktische macht over een zestal districten in westelijk Nepal en kunnen bogen op verregaande invloed in de meeste andere plattelandsgebieden. Het voormalige overheidsapparaat op dorpsniveau bestaat niet meer, omdat de dorpssecretariaten na jarenlange aanvallen door de rebellen zijn uitgeweken naar de steden. Alleen de overheidsschooltjes en gezondheidscentra zijn gebleven, maar ook zij moeten buigen voor de wil van de maoïsten.

Toch is de begroting ook voor de maoïsten een tweesnijdend zwaard. Het beleidsdocument bevat immers een hele reeks populaire programma’s. Maar liefst 26 procent van het budget gaat naar de verbetering van sociale voorzieningen, vooral in de gezondheidszorg, het onderwijs en de levering van drinkwater. Er komt tevens een verhoging van de pensioenen en de uitkeringen voor weduwen en gehandicapten. En plaatselijke bestuurders kunnen opnieuw zelf beslissen over de financiering van projecten in hun regio.

Analisten zeggen dat de maoïsten het publiek niet tegen zich willen krijgen en dus onder druk staan om minstens de sociale programma’s te accepteren. Enige hoop biedt ook de geplande topontmoeting tussen premier Girija Prasad Koirala en de maoïstenleider Prachanda op 21 juli. Iedereen hoopt dat de bijeenkomst eindelijk het pad zal effenen voor de overgangsregering waarop de maoïsten zitten te wachten.

Onvoldoende geld

Voor de begroting zelf is er nog een tweede angel. Want Nepal - een van de armste landen ter wereld - heeft het geld voor de uitvoering ervan nog niet op zak. Het heeft zijn hoop gevestigd op internationale donoren, die Nepal altijd al financierden en recent hebben gezegd dat ze het vredesproces willen steunen. Maar mogelijk verkijkt Nepal zich op de hoeveelheid geld die aan die belofte hangt.

“Het probleem van Nepal is altijd het gebruik van fondsen geweest, niet het gebrek eraan. In die context denk ik niet dat de internationale gemeenschap de financiering sterk gaat uitbreiden”, zegt Joerg Frieden, hoofd van de Zwitserse missie voor Ontwikkelingssamenwerking in Kathmandu.

Voor steun uit de Verenigde Staten is er nog een ander probleem. Washington heeft de maoïsten op het lijstje van terroristen staan en kan daardoor wettelijk geen regering steunen waarvan de maoïsten deel uitmaken. (ADR/JS)