Mensenrechtenevaluatie Canada mogelijk negatief door mijnbedrijven

Het Universal Periodic Review (UPR) is een mechanisme van de VN-Mensenrechtenraad waarin bepaald wordt dat alle VN-lidstaten verantwoording moeten afleggen voor hun mensenrechtenbeleid. Vandaag, vrijdag 26 april staat een mondelinge evaluatie van Canada op de agenda, en het land heeft meer dan reden om zich zorgen te maken over het oordeel.

Gebrekkige wetgeving

Canada mag zichzelf de onbetwiste leider van de globale mijnindustrie noemen. 75 procent van alle mijnbedrijven ter wereld hebben hun hoofdzetel in het land gevestigd. Die zijn voor het merendeel operationeel in het buitenland. De grote populariteit is volgens sommigen het gevolg van een gebrekkig wettelijk kader dat schendingen van de mensenrechten en vervuiling van het milieu in de hand werkt. In een opiniestuk voor The Guardian beschuldigt Meera Karunananthan, campagnevoerder voor het recht op water bij de organisatie Blue Planet Project,  Canada ervan ‘een klimaat van onschendbaarheid’ te creëren voor mijnbedrijven met projecten in het buitenland.

Verscheidene onderzoeken lijken deze bewering te bevestigen. In 2010 berichtte de Canadese krant The Toronto Star dat een wereldwijd onderzoek door de industrievereniging PDAC (Prospectors and Developers Association of Canada) uitwees dat Canadese mijnbedrijven veruit de grootste schenders van de mensenrechten en de ergste milieuvervuilers ter wereld zijn.

Geschonden reputatie

De laatste tijd lijkt de controverse nog harder te woeden dan gewoonlijk. Elke maand duikt er wel een nieuw schandaal op dat de reputatie van Canadese mijnbedrijven een klap toedient. Human Rights Watch publiceerde in januari een rapport dat aantoont dat arbeiders van het bedrijf Nevsun in de Bisha-mijn in Eritrea het slachtoffer zijn van dwangarbeid en verschrikkelijke werkomstandigheden. In februari raakte bekend dat Guatemalaanse dorpelingen HudBay Minerals, dat zijn hoofdkwartier in Toronto heeft, aanklagen. Beveiligingspersoneel dat een mijn van het bedrijf bewaakte zou verantwoordelijk zijn voor onder andere vermeende groepsverkrachtingen en verwondingen.

Lokale gemeenschappen

Daarbovenop komen overal ter wereld getroffen lokale gemeenschappen in opstand tegen de milieuvervuiling die de Canadese mijnbedrijven met zich meebrengen. Methodes voor ontginning vereisen veel water en kunnen waardevolle watervoorraden volledig ondrinkbaar maken.

Op 18 maart trokken tienduizenden Colombianen de straat op in de grote stad Bucaramanga om te protesteren tegen een goudmijnproject van Eco Oro Minerals Corp. Het Canadese bedrijf zoekt naar goud en zilver in een hooggelegen gebied dat de voornaamste waterbron voor een miljoen inwoners vormt. Drie dagen later, op 21 maart, protesteerden 5.000 inwoners van een bergstadje in Nicaragua tegen de plannen van B2Gold om aan goudwinning te doen in hun gebied. De gemeenschap vreest dat het bedrijf de leefomgeving en natuurlijke rijkdommen zal verwoesten.

Ook in Ecuador, Peru, Bolivia, Slovakije, Roemenië, Israël en de Dominicaanse Republiek zijn Canadese mijnbedrijven de oorzaak voor bezorgdheid en een mikpunt van kritiek voor lokale gemeenschappen. De stemmen om Canada ter verantwoording te roepen voor zijn beleid klinken steeds luider. Vraag is nu of de internationale gemeenschap Canada op 26 april al dan niet een negatieve evaluatie zal geven.