Migranten in Japan zijn uitbuiting beu

Japan kan niet zonder buitenlandse werknemers om de vergrijzing op te vangen, maar migranten worden er nog niet bepaald in de watten gelegd. De misbruiken gaan zelfs van kwaad naar erger, zeggen activisten.
“Stop de discriminatie”, stond er op de spandoeken te lezen tijdens een kleine betoging van migranten in Tokio zondag (9 maart). “De Japanners houden ons voor terroristen”, klonk het zelfs op een andere spandoek.
Buitenlandse werknemers in Japan hebben geen toegang tot de ziekteverzekering en kunnen ook geen werkloosheidsuitkering krijgen. Maar de vijandigheid van veel Japanners, de extreem lage lonen en ongunstige arbeidsvoorwaarden zorgen voor nog veel meer frustratie bij de migranten.
“Boeren en bedrijven halen Chinezen naar hier om hen voor 300 tot 500 yen (twee tot drie euro) per uur aan het werk te zetten”, klaagt Ippei Torii, de voorman van de Zen-tooitsu-vakbond. “Die uitbuiting moet stoppen”.
De onderbetaling van migranten zet ook de lonen van Japanse werknemers onder druk. Maar de vakbonden staan nog voor een lange strijd om dat te doen doordringen.
Japanners staan bekend voor hun terughoudendheid tegenover buitenlanders, maar ze kunnen niet ontkennen dat Japan al een multiculturele samenleving is”, oordeelt Louis Carlet, vice-secretaris-generaal van de Nationale Unie van Algemene Werknemers (NUGW) in Tokio. “Het is tijd dat we een gelijke behandeling beginnen te eisen voor buitenlanders. Je kan geen gezonde samenleving bouwen op oneerlijke concurrentie.”
Japan heeft buitenlandse werknemers nodig, dat staat als een paal boven water. In 2005 stierven er 10.000 Japanners meer dan er geboren werden, en volgens sommige projecties zal de Japanse bevolking dalen van 127 miljoen nu tot ongeveer 100 miljoen in 2050.

Permanente onzekerheid


De regering heeft immigratie gemakkelijker gemaakt, maar echt welkom lijken buitenlanders nog niet op de arbeidsmarkt. Meestal krijgen ze contracten van één jaar, die indien nodig telkens weer worden verlengd. Buitenlandse werknemers leven daardoor permanent in onzekerheid. Ze hebben ook geen recht op betaalde vakantie en allerlei bonussen waarop hun Japanse collega’s wel kunnen rekenen.
Ook hooggekwalificeerde werknemers komen doorgaans niet aan de contracten van onbeperkte duur die voor hun Japanse collega’s standaard zijn. De Amerikaanse Sandra Shoji doceert bijvoorbeeld al twintig jaar Engels aan verscheidene universiteiten. “Je weet niet of je volgend jaar nog een baan hebt. Je krijgt per instelling ook maar een paar lesuren, waardoor je voor meerdere instellingen moet werken. Als je klaagt, worden je lesuren nog verder ingeperkt of word je op straat gezet.”
Buitenlandse docenten verdwijnen als eersten als er problemen opduiken. “Door het dalende aantal geboorten zijn er minder studenten. Sinds een jaar of drie gaan de lesopdrachten in vreemde talen en banen die met culturele uitwisseling te maken hebben, bij voorkeur naar Japanners,” zegt Shoji.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.