Ministerraad buigt zich over aasgierfondsen

De lening van 10.300.000 euro en de schenking van 587.585 euro werden eind 2004 toegekend. Begin 2005 liet het bedrijf Kensington International, een aasgierfonds gevestigd op de Kaaimaneilanden, beslag leggen op de sommen. Het dossier is nog hangende bij het Belgische gerecht.
‘De aspecten in verband met rechtvaardigheid en bescherming van de belangen van de staten die door zulk een dossier in het gedrang komen, versterken mij evenwel in mijn overtuiging dat het noodzakelijk is de huidige wetgeving snel aan te passen om de nefaste gevolgen van de activiteiten van de aasgierfondsen te dwarsbomen’, antwoordde staatssecretaris Hervé Jamar, de plaatsvervanger van minister van Ontwikkelingssamenwerking Armand De Decker, op de mondelinge vraag van VLD-senatrice Stéphanie Anseeuw.
Momenteel stellen de betrokken administraties een nota op voor de ministerraad.’Die is onder meer geïnspireerd op het initiatief ter zake van de Franse staat om zowel zijn belangen als die van de begunstigden van de geldtransfers te beschermen in het kader van het Franse ontwikkelingssamenwerkingsbeleid’, zei Jamar.

Contrast

Dat antwoord staat in schril contrast met wat Armand De Decker, de minister van ontwikkelingssamenwerking, eerder antwoordde op een schriftelijke vraag van senatrice Anseeuw: ‘Het is evenwel moeilijk voor de bilaterale donoren om aparte en specifieke condities te verbinden aan individuele kwijtscheldingsoperaties. Deze worden immers in multilateraal verband behandeld. Dit geldt ook voor Congo.’
Aan de bilaterale contracten die België met ontwikkelingslanden afsluit voor hulp, zou - naar Frans voorbeeld - een ontbindende clausule kunnen toegevoegd worden. Die moet bepalen dat het geld alleen voor bijvoorbeeld onderwijs, gezondheidszorg enz. kan worden gebruikt. Als dit niet gebeurt, moet het geld terugvloeien naar Belgie.’
Rudy Demeyer, hoofd van de studiedienst van 11.11.11 beaamt dat dit een goed middel is: ‘In Frankrijk past men dit al toe. Het is toch wel écht pervers als ontwikkelingsgeld of de beperkte middelen van de armste landen in de kas van die aasgierfondsen zou belanden.’ Ook ambassadeur Obia wijst op het succesvolle Franse voorbeeld, hoewel het volgens hem nog beter zou zijn als de EU en het parlement actie zouden ondernemen.

Wat zijn aasgierfondsen?

Banken of overheden die nog geld tegoed hebben van de armste ontwikkelingslanden, maar er van uitgaan dat ze dat geld toch nooit zullen kunnen recupereren, kunnen die schulden doorverkopen. Commerciële kredietinstellingen komen als aasgieren af op deze tweedehandsmarkt voor schulden.

Deze vulture funds kopen de oorspronkelijke schuld aan een lager bedrag over dan de werkelijke waarde. Door vervolgens het ontwikkelingsland alsnog juridisch te dwingen de volledige schuld plus rente te voldoen, hopen zij er een commerciële slag uit te slaan.