Najat Ahali: 'Dat zegt meer dan duizend woorden'

‘Zeggen dat je iemand graag ziet, dat doe je niet met woorden maar met gebaren, kleine tekens, geschenken. Dat vraagt natuurlijk een wederzijdse vertrouwdheid met de taal van de gebaren en die leer je zoals je moedertaal: al doende en al groeiend. De enorme schat aan Arabische liefdespoëzie is wél een bron van inspiratie over de liefde, maar het zou vreselijk belachelijk zijn om er hardop uit te citeren. ‘Ik hou van jou’ klinkt al zo gek als je het uitspreekt, laat staan dat je als zeventienjarige de jongen of het meisje van je dromen aanspreekt in klassieke versvorm.’

‘Marokkaanse jongens zullen elkaar veel makkelijker vastpakken dan Belgische jongens, al verdwijnt die kameraadschappelijke lijfelijkheid stilaan. Mijn vader omhelst zijn vrienden spontaan en zonder er verder bij na te denken, maar jongeren vandaag hebben al veel meer schrik dat ze voor homo uitgescholden zullen worden. Ook meisjes gaan heel fysiek met elkaar om. Een vriendin op de wang zoenen en dan stevig in mijn armen nemen: dat zegt toch meer dan duizend woorden. Er is heel veel ruimte voor aanraken en vastpakken in onze cultuur, zolang er geen seksuele spanning mee gemoeid is.’

‘Een zoen is voor mij een heel belangrijke uitdrukking van warmte en vertrouwdheid, van iemand graag zien. Zelfs als ik vroeger ruzie had met mijn ouders, gaf ik hen toch altijd een zoen als ik thuiskwam van school. De ene zoen vertelde een heel verhaal: ‘Ik ben nog kwaad op jullie, maar jullie blijven mijn ouders en ik respecteer jullie.’ Goede vrienden geef ik ook altijd een zoen, al moppert mijn broer daar wel eens over. Hij vindt dat ik niet zo kwistig in het rond moet zoenen. Zelf heb ik het gevoel dat ik juist heel goed weet wie ik een zoen wil geven en wie niet. Vriendinnen vinden het dan weer raar dat ik mijn broer op de mond kus, ook als we elkaar op straat tegenkomen.’

‘De jonge migranten kunnen nog heel wat leren van de oudere generatie op het vlak van lichamelijkheid. Op feesten bijvoorbeeld, zie je soms oude vrouwen dansen met een gratie en een sensualiteit die adembenemend is. Let wel: dat zijn gescheiden feesten, anders zou je zo niet kunnen dansen. Die oudere vrouwen vertellen ook alles aan elkaar over hun seksleven. Alles. Ze spreken daar veel gewoner en opener over dan de jongeren. Ik haatte als kind de hammam, omdat daar al die dikke, blote vrouwen zich zaten te wassen en het ene seksuele verhaal na het andere opdisten, terwijl wij niet wisten waar we met onze gêne moesten blijven. Als ze onder vrouwen zijn, kennen ze geen schaamte over hun lichaam. Die heerlijke vanzelfsprekendheid zijn wij al voor een deel verloren.’

‘De islamitische cultuur staat eigenlijk heel positief tegenover lichamelijkheid en genieten van erotiek en seks. En geloof me, dat geldt zowel voor mannen als vrouwen. Alleen: het moet binnen het juiste verband gebeuren, met de juiste persoon. Buiten die strikt omschreven relatie is er dan weer geen greintje ruimte voor erotiek tussen mannen en vrouwen. Dan komt de eer van de familie in het geding, tenminste als het een meisje is dat buiten die enge schreef loopt. Het feit dat iedereen zich blindstaart op die ‘eer’ leidt er momenteel toe dat veel migrantenmeisjes heel vrij omgaan met hun lichaam en er geen graten in zien om bijna ‘alles te doen’ met hun vriendjes, als ze hun maagdenvlies maar behouden. Dat lijkt hypocriet, maar het is de consequentie van de obsessie van de omgeving. Het vlies is van de familie, de rest van hun lichaam is van henzelf.’

‘Zoveel te meer huid je bedekt met kleding, zoveel te meer je lichaam geërotiseerd wordt -zowel voor de omgeving als voor jezelf. Waar blote kuiten of enkels of schouders taboe zijn, worden die lichaamsdelen meteen prikkelend. Zelf vind ik dat er veel te veel heisa gemaakt wordt rond bloot. Een lichaam is belangrijk, maar het leven draait uiteindelijk niet rond borsten of billen. Een vrouwenlichaam maakt je kwetsbaar, toch heb ik nooit een probleem gehad met mijn eigen lichaam.’

‘Het zalige aan seksualiteit is de spanning die errond ontstaat. De verkenning van de grenzen, de pogingen om iemand stukje bij beetje te veroveren. Het bredere veld van de erotiek -knuffelen, strelen, vastpakken, aanraken, kijken, aantrekken en afstand houden- is een heerlijke manier om te communiceren. Het is een subtiel spel dat wérkt als er wederzijdse aantrekking is, maar dat je ook heel snel kan afbreken als je het niet aangenaam vindt.’

‘Marokkaanse jongens of Indiase mannen hebben er blijkbaar moeite mee om een vrouw te zien als een persoon. Heel vaak heb ik het gevoel bekeken te worden als een paar wandelende borsten met een vagina, een mogelijkheid tot seks met andere woorden. Na enkele maanden India was ik mannen zo kotsbeu, dat ik het kortstondige besluit nam lesbisch te worden. Ik wou de handdoek niet meer zijn van al die potelende venten. Dat gevoel heb ik veel minder met Belgische jongens. Met hen is het makkelijker een goed gesprek te voeren van mens tot mens. Belgen zijn dan weer heel afstandelijk. Je ziet zelfs familieleden die elkaar gewoon een hand geven in plaats van elkaar te omhelzen. Allez, dat doe je toch alleen maar als je écht ruzie hebt met iemand.’