Neera Adarkar tekent een nieuwe stad

Indiase architecte ontvangt eredoctoraat KULeuven

Maandag reikt de KU Leuven vier eredoctoraten uit aan specialisten die elk op hun eigen manier hebben bijgedragen tot het onderzoek naar en de aanpak van armoede. De Indiase Neera Adarkar is één van de laureaten. MO* schetste een portret.

  • CC BMW Guggenheim Lab De gepassioneerde Neera Adarkar aan het woord. CC BMW Guggenheim Lab

Neera Adarkar is een Indiase architecte, activiste en schrijfster die zich voornamelijk engageert in Mumbai, de grootste stad en tevens het economische hart van India. Een metropool die haar nauw aan het hart ligt, blijkt uit haar werk.

Zeggen dat niet alles er rozengeur en maneschijn is, is een monumentaal understatement.  Mumbai, het voormalige Bombay, is de stad met het minste open ruimte per inwoner ter wereld. Die bedraagt amper 135 vierkante meter per 1000 inwoners. In New York is dat 22.380 vierkante meter, om maar een idee te krijgen.

Adarkar probeert al jarenlang architectuur en sociaal bewustzijn met elkaar te verzoenen. Daarvoor heeft ze samen met haar echtgenoot Arvind, eveneens een architect, het ‘Adarkar Associates’-initiatief uit de grond gestampt. Samen streven ze  ernaar  ‘het potentieel van de beschikbare open ruimtes zo goed mogelijk te benutten in het voordeel van de samenleving.’

Haar focus ligt vooral op de armen en de schrijnende omstandigheden waarin zij dagelijks moeten zien te overleven. ‘Er wordt nog te veel scherpgesteld op commercieel succes in plaats van op samenwerken met informele gemeenschappen’, betoogt ze.

Een glorieus en turbulent industrieel verleden

Samen met vakbondsactiviste Meena Menon schreef ze het boek Honderd jaar, honderd stemmen: een mondelinge geschiedenis. Een boek dat er voor moet zorgen dat ‘de herinneringen aan een glorieus en turbulent industrieel verleden’ niet verloren gaan.

In haar werk breekt ze onder meer een lans voor de arbeiders uit de zogenaamde ‘chawls’ (de beluiken van de oude lagere middenklasse in Mumbai) die vervreemd zijn geraakt van hun dierbare stad waar dezer dagen luxeappartementen en peperdure shoppingcentra  als paddenstoelen uit de grond schieten. Het verschil tussen de rijke en de arme klasse wordt er met de dag groter. Uit de kluiten gewassen wolkenkrabbers staan er zij aan zij met verloederde arbeidswoningen.  Een doorn in het oog van de verpauperde werkersklasse. 

Ook het ter ziele gegane textielindustriegebied Gurangaon (wat zoveel betekent als ‘dorp van fabrieken’) ligt Neera Adarkar  nauw aan het hart. Een plaats die volgens haar ‘verweven is met de geschiedenis van modern India.’ Het waren immers de fabrieksarbeiders die er tot  1982 woonden, werkten, streden en dansten die de funderingen hebben gelegd voor de metropolis die Mumbai vandaag is.  Samen met haar man lobbyt ze nu voor een nieuwe maatschappelijke bestemming van het 237 hectare tellende industrieterrein.

Vrouwvriendelijkheid

Daarnaast heeft ook de rol van de Indiase vrouw een niet te versmaden plaats  in haar werk.  In Honderd jaar, honderd stemmen wordt er bijvoorbeeld aangehaald hoe vrouwelijke activisten destijds mee op de barricades klommen om betere werkomstandigheden te eisen. Of hoe ontstemde werkneemsters slogans als ‘Draai de fabriekspiefen in de chutney’ op de muren schilderden.  Een schitterende weerlegging van elk stereotype  over Aziatische vrouwen die passief of onderdanig zouden zijn. 

Bovendien is ze één van de stichtende leden van het Vrouwelijke Architecten Forum, een initiatief dat vrouwelijke architecten aanport hun beroep uit te oefenen met meer aandacht voor de genderproblematiek.  In India waren de advocaten bij de eersten om zich achter de emancipatie van vrouwen te scharen, gevolgd door de gezondheidssector. Het heeft een hele poos geduurd vooraleer architecten zulke  standpunten durfden innemen.

Strijdnoot

Volgens Neera Adarkar is een grondige aanpak van het  huisvestingsprobleem cruciaal  voor de duurzame ontwikkeling van de stad. De voorbije jaren zijn er al heel wat stappen ondernomen, maar er is nog aardig wat ruimte voor verbetering. Ondertussen blijft ze aan mouwen trekken, sensibiliseren en zich inzetten voor een beter en leefbaarder Mumbai.

‘Al ziet de toekomst er zeer vaak somber uit, ik heb van de arbeiders en sloppenwijkbewoners geleerd niet ontmoedigd te geraken door nederlagen, maar met een nieuwe agenda nieuwe stappen te zetten. Die positieve instelling biedt ons burgers de kans om te protesteren en iets beters te eisen. Mensen mogen niet passief blijven,’  vertelde ze aan de Campuskrant van de KU Leuven.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.