Nepad-voortrekkers lanceren African Peer Review Mechanism

De evaluaties zullen betrekking hebben op de politieke en economische situatie in de onderzochte landen. Specifieke aandachtspunten zijn de corruptie, de mensenrechtensituatie, de evolutie van de democratie, de kwaliteit van het bestuur en de handelswetgeving. Nadat een land een eerste keer geëvalueerd is, volgt een tweede onderzoek na 18 maanden. Daarna vindt om de twee jaar een nieuwe doorlichting plaats.

De afspraken in Kigali werden bezegeld door de staatshoofden of regeringsleiders van Rwanda, Ghana, Nigeria, Gabon, Senegal, Mozambique, Congo-Brazzaville, Zuid-Afrika en Ethiopië. Algerije, Burkina Faso, Kameroen, Mauritius, Kenia, Uganda, Angola en Mali, de overige landen die het principe van het mechanisme hebben onderschreven, waren vertegenwoordigd door een ministeriële of diplomatieke delegatie.

Het principe van het African Peer Review Mechanism werd goedgekeurd op de eerste top van de Afrikaanse Unie (AU) in juli 2002 en maakt deel uit van Nepad, een in 2001 gelanceerd Afrikaans programma dat meer ontwikkelingshulp en buitenlandse investeringen moet aantrekken in ruil voor goed bestuur. De vergadering in Kigali over het Peer Review Mechanism werd zaterdag gevolgd door een Nepad-top. Op die bijeenkomt werd besloten de structuren van Nepad te integreren binnen de instellingen van de Afrikaanse Unie.

Volgens Louis Napo, één van de woordvoerders van het African Peer Review Mechanism, moet het systeem leiden tot een intensieve uitwisseling van beleidservaringen en een bekrachtiging van goede bestuurspraktijken. Op die manier moet het bijdragen tot politieke stabiliteit, een sterkere economische groei, duurzame ontwikkeling en een snellere regionale integratie.

Noël Twagiramungu, de voorzitter van de Ligue des droits de la personne dans les pays des Grands Lacs (LDGL), een regionale mensenrechtenorganisatie, betreurt dat het African Peer Review Mechanism geen sancties mogelijk maakt om slechte leerlingen in de pas te doen lopen. Volgens een document dat in Kigali werd verdeeld, zullend de deelnemende landen elkaar aanmoedigen en steunen, een constructieve dialoog voeren en indien nodig hun overredingskracht gebruiken om ervoor te zorgen dat iedereen zich schikt naar de afspraken.