Nepalese vrouwen hadden uitzicht op volledige gelijkheid

Na vier jaar hard werken heeft de Grondwettelijke Vergadering de deadline om een nieuwe grondwet goed te keuren, niet gehaald. De politieke partijen raakten het niet eens over de hervorming van het land tot een federatie van etnische staten.

De grootste verliezers zijn de Nepalese vrouwen die de belofte van gelijke rechten zien verdampen. De ontwerpversie van de grondwet bevatte namelijk zeer progressieve wetten.

De Grondwettelijke Vergadering, die op 27 mei werd ontbonden, telde onder haar 601 leden 197 vrouwen uit 20 partijen, de grootste politieke vertegenwoordiging van vrouwen in de geschiedenis van Nepal. Een caucus van deze vrouwen had specifiek wetten opgesteld om gendergelijkheid in het land te verankeren.

“We werkten jaren non-stop aan deze wetten om ervoor te zorgen dat geen enkele vorm van discriminatie nog mogelijk zou zijn”, zegt advocate en lid van de caucus, Sapana Malla Pradhan. “Met deze grondwet zouden vrouwen dezelfde rechten krijgen als mannen.”

Huishoudelijk werk

“Eindelijk zouden we echt progressieve wetten hebben met een positieve impact op de sociaaleconomische situatie van Nepalese vrouwen”, verklaart de onafhankelijke ontwikkelingswerker Srijana Pokhrel.

Huishoudelijke taken zouden een economische waarde krijgen en er was een bijzondere grondwettelijke bepaling gepland om huishoudelijk werk op te nemen in het bruto nationaal product.

Bovendien zouden nieuwe wetten de Nepalese staat hebben verplicht om middelen vrij te maken om de zwangerschap of bevalling veiliger te laten verlopen in een land met een van de hoogste moedersterftecijfers.

“Bijna hadden we bereikt waar Nepalese vrouwen al decennia voor vechten. Alle politieke partijen waren het eens over alle wetten van de vrouwelijke caucus”, aldus Pradhan.

Politiek proces

Het meest ontgoocheld zijn vrouwen uit onderdrukte etnische groepen en kasten. “Tot wie moeten we ons nu richten voor hulp? Mijn laatste hoop spatte vorige week uiteen”, getuigt Urmila Chaudhary, een jonge vrouw uit een van de meest gemarginaliseerde etnische groepen, de Tharu.

“Dit is echt triest. We leven nu in een land zonder grondwet”, hekelt Krishna Chaudhary, activiste voor de Tharu en directeur van de ngo Society Welfare Action Nepal. “De wetten van de vrouwen waren vooral gericht op de meest gemarginaliseerde gemeenschappen waar vrouwelijke ongeletterdheid en armoede hoog zijn.”

Toen de eerste Nepalese grondwet in 1951 werd opgesteld, bevatte die nog discriminerende bepalingen ten aanzien van vrouwen. Sindsdien zijn er verschillende hervormingen gebeurd, maar die werden niet altijd geïmplementeerd. De Grondwettelijke Vergadering was de eerste echte kans op progressieve verandering.

“We moeten de draad opnieuw oppikken. Het democratische politieke proces blijft zonder enige twijfel de sleutel”, besluit Pradhan optimistisch.