Ngo's klagen aidsbeleid van regering-Nujoma aan

Namibië is één van de ergst getroffen landen in Afrika: officieel zijn
230.000
mensen op een bevolking van 1,8 miljoen mensen besmet met het virus. Vorig
jaar
alleen al stierven 30.000 Namibiërs aan de gevolgen van aids, een cijfer dat

volgens activisten slechts het topje van de ijsberg weerspiegelt.

De regering heeft beloofd om goedkopere generische (patentvrije)
geneesmiddelen
ter beschikking te stellen. Ze kan die belofte voorlopig echter enkel
inlossen
voor de 300 zwangere vrouwen die deelnemen aan een pilootproject met
Nevirapine
in de hoofdstad Windhoek en de noordelijke stad Oshakati. Nevirapine
vermindert de kans dat het virus wordt overgedragen op de baby tijdens de
zwangerschap en bij de geboorte. Voor honderdduizenden andere besmette
Namibiërs kan de overheid voorlopig niets doen. Slechts een handvol
apotheken in het land hebben antiretrovirale drugs in voorraad. Die kosten
tussen 50 en 250 euro per
maand en zijn onbetaalbaar voor de meeste mensen.

Minister van Volksgezondheid Libertine Amathila erkent dat haar programma
voor
aidsbestrijding achterstand heeft opgelopen maar ze ontkent laksheid aan de
kant
van de regering. Er is volgens Amathila 380 miljoen euro per jaar nodig om
de
toevoer van generische aidsremmers te verzekeren, maar de begroting voor
Volksgezondheid bedraagt slechts 150 miljoen euro. Het toedieningsprogramma

moet bovendien grondig worden voorbereid. Als je een behandeling met
aidsremmers
opstart en de toevoer stokt, dan ontstaat het gevaar dat er een resistente
variant van het virus ontstaat. En dan zijn we ver van huis.

Een bijkomend probleem is dat Namibië geen laboratoria telt waar bloedstalen

onderzocht kunnen worden op hun virale lading - een controlemechanisme dat
essentieel is voor de monitoring van patiënten die aidsremmers krijgen. De
bloedstalen worden nu geanalyseerd in buurland Zuid-Afrika, wat handenvol
geld
kost. Het ministerie van Volksgezondheid betaalt 160 dollar per geanalyseerd

bloedstaal. Amathila verwacht veel van het privatiseringsprogramma waar de
regering de openbare laboratoria onlangs aan heeft onderworpen. Die operatie

moet ervoor zorgen dat de laboratoria zelfbedruipend worden en uitgerust
worden
met het nodige materiaal om de behandelingen te kunnen begeleiden met
bloedanalyses.

Lucy Steinitz, de coördinator van Catholic AIDS Action, een in Windhoek
actieve
ngo, vindt het hoog tijd dat de ngo’s de regering eens ter hulp schieten.
Ik
twijfel er niet aan dat de regering sneller te werk moet gaan. Maar het is
ook
tijd dat de ngo’s met één stem spreken en gaan samenwerken met de regering.
Alleen door samenwerking kunnen we de epidemie het hoofd bieden. Nepeti
Nicanor, een lokale onderzoeker en aidsconsultant, vindt dat ook de ngo’s
boter
op het hoofd hebben. De meeste organisaties doen de moeite niet om op het
platteland de zwaar getroffen dorpen te bezoeken. Net als de regering slagen
ze
er niet in om de voorlichtingscampagnes over aids in de lokale talen te
brengen.