Niet-blanke vrouwen met HIV in Amerikaanse gevangenissen vallen door demazen van het net

In een staat als New York is 21 procent van de vrouwen in de gevangenis
drager van het aids-virus, tegenover negen procent van de mannen. Buiten de
gevangenis is de verhouding omgekeerd en zijn er vier keer meer mannelijke
hiv-dragers. De vrouwenrechtenorganisatie Women Alive vermoedt dat het ware
aantal besmettingen in de gevangenissen nog veel hoger ligt, omdat op aids
een zwaar stigma rust.

De gevangenis zelf is het grootste probleem voor een goede medische
behandeling, aldus Precious Jackson van Women Alive, Zelfs in de meest
progressieve instellingen zijn de medische standaarden niet dezelfde als in
de buitenwereld. Geneeskunde in de gevangenis is altijd wat vijandig.
Dokters vermoeden dat de patiënt liegt of doet alsof. Langdurige periodes
van opsluiting in een cel zijn evenmin bevorderlijk voor het tijdig
toedienen van medicatie.

Besmette vrouwen moeten opboksen tegen een stigmatisering als aids-patiënt
en als crimineel. Voor vrouwen met een donkere huidskleur komen daarbij
nog raciale vooroordelen vanwege bewakers en medegevangenen. Tachtig procent
van de vrouwen zit nochtans vast voor niet-gewelddadige, drugsgerelateerde
vergrijpen. De meeste besmettingen zijn het gevolg van heteroseksuele seks
met down-low brothers, biseksuele mannen die hun geaardheid verzwijgen.
Zo heb ook ik het virus opgelopen, zegt Jackson.

De Amerikaanse wetgeving geeft gevangenen het recht op aidsremmers, maar
voor preventie en emotionele steun zijn ze aangewezen op projecten van
burgerorganisaties. Die organiseren onder meer opleidingen voor gevangenen
om medegevangenen te steunen en in te lichten over tests en
behandelingsmogelijkheden. Gezondheidszorg in de gevangenis is een
integraal onderdeel van de openbare gezondheidszorg en patiënten moeten er
met hetzelfde respect worden behandeld, vindt Judith Stanley van de
National Commission on Correctional Health Care uit Chicago.